ရင္ကဲြနာ

photo credit to : Google 

မေတြ႕ရက္ေတြၾကာခ့ဲေလျပီ။ ၁ရက္မွ.၂ရက္.  ၂ရက္မွ..၃ရက္။ ခုေတာ့ ၂ပတ္တိုင္ခဲ့ျပီေပါ့။ သူတို႕ေတြ ေနလို႕မွ ေကာင္းၾကရဲ႕လား။ စီးကရက္ေတြ အေသာက္လြန္ျပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ ေနမေကာင္းျဖစ္လို႕မ်ား ေတြ႕ၾကဖုိ႕ပ်က္ကြက္ၾကေလသလား။ အေတြးမ်ားစြာတို႕ျဖင့္ ကြၽြန္မရံုးမွ ျပန္လာေလတိုင္းေတြးျဖစ္ျမဲ။ ျမင္ေတြ႕ေလတိုင္း ရင္ထဲမွာ ေလးပင္ဆို႕နင့္စြာ ခံစားရသည္ကိုေတာ့ ရိုက္မစစ္ဘဲ ၀န္ခံလွခ်င္သည္။

တိုက္ ၃ခုရဲ႕ အလယ္မွာ မိွဳပြင့္ပံုခၽြန္းခၽြန္းေပါင္းမိုးေလးတစ္ခုရိွသည္။ ထိုအမိုးေလး တစ္ခုေအာက္တြင္ ၂ေယာက္ထိုင္ ဇကာကြက္ပံု ခုိင္ခိုင္ခန္႕ခန္႕ သံထိုင္ခံုတန္းေလး သံုးခံုကုိ မွဳိပြင့္ပံုပင္ ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးခ်ထားသည္။

ေလးေထာင့္မ်က္မွန္တပ္ဆင္ထားေသာ အသက္ ၄၀မွ ၄၅ပတ္၀န္းက်င္အရြယ္ ပိန္သြယ္သြယ္  အမ်ိဳးသားတစ္ဦးသည္ စီးကရက္ဖြာရင္း တိုက္တစ္ခုကို မ်က္ႏွာမူထားေသာ သံထိုင္ခံုတြင္ ထိုင္ေနေလ့ရိွသည္။ သူ၏ေဘးတြင္ ေရွာ့ပင္းေမာအတြင္းမွ (သို႕) ဘူတာရံုအနီးစားေသာက္ဆိုင္တန္းမွ ၀ယ္လာေသာ ၂ေယာက္စာ စားေသာက္စရာပါဆယ္ေလး ရိွေလသည္။

မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပင္ ဆံပင္ပါးပါးရွည္ရွည္ေလးမ်ားပိုင္ဆုိင္ေသာ၊ အေတြးမ်ားစြာျဖင့္ လိ်ဳ႕၀ွက္နက္နဲမွဳ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားပိုင္ဆုိင္သည့္ အသက္ ၃၈ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေရာက္လာတတ္သည္။ ထို႕ေနာက္ေတာ့ ပါဆယ္ထုတ္ထားေသာ ညစာကုိ  ျငိမ္သက္စြာပင္ အတူဖြင့္စားၾကေပမည္။ ညစာစားျပီးေသာ အခါ ၂ေယာက္အတူ စီးကရက္ေသာက္ရင္း အမ်ိဳးသမီး ေျပာေသာစကားမ်ားကုိ ထိုအမ်ိဳးသားက ေခါင္းညိွတ္ရင္း စကားေထာက္ရင္း နားေထာင္ေလ့ရိွသည္။

တခါတရံတြင္ေတာ့ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသူဟာ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ေနခ့ဲ့သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ သူမသည္ ခါးေလာက္ထိရွည္လ်ားေျဖာင့္စင္းေသာ ဆံပင္ရွည္မ်ားကို ေရွ႕ရင္သို႕ စုသိမ္းလုိက္ကာ လက္ပိုက္ထိုင္ရင္း အမ်ိဳးသားကုိေစာင့္ေနခ့ဲ့သည္။ သူမေဘးတြင္ေတာ့ ၂ေယာက္စာ ညစာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးထည့္ထားသည့္ ပါဆယ္တစ္ထုပ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲသည္က သူတို႕ ၂ေယာက္ထိုင္ေသာ ထိုင္ခံုေလး။ ၃ခံုရိွသည့္အနက္ သူတို႕သည္ ထို ထုိင္ခံုေလးကိုသာ ေရြးခ်ယ္ထိုင္တတ္သည္။ အမ်ိဳးသားသည္ ဗယ္ဖက္တြင္ ထိုင္၍ အမ်ိဳးသမီးသည္ ယာဖက္တြင္ထိုင္ေလ့ရိွသည္။ ထို႕အတူ ပိန္သြယ္ပါးလ်ားေသာ သူတို႕၏ ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္လည္း ဘယ္္ေတာ့မွ ၀ိတ္အတက္အက်မရိွတတ္။

ထိုသူတို႕ ၂ဦးသည္ ခံုတန္းတစ္ခုတည္းတြင္ နီးကပ္စြာေတာ့ ထိုင္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ကယုကယင္ ျပဳမူူျခင္းမရိွၾက။ ယုတ္စြအဆံုး တစ္ဦးလက္ကိုတစ္ဦး ကုိင္တြယ္ျခင္းပင္မရိွၾက။ ထို႕ေၾကာင့္ သူတို႕ ၂ဦးကိုျမင္တိုင္း ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ အေတြးပြားမိသည္။ သူတို႕သည္ ဘယ္လိုပတ္သက္မွဳ ရိွေနသည္လဲ။ ျဖတ္သြားတိုင္း စီးကရက္နံ႕ရသည္ကုိေတာ့  စီးကရက္နံ႕ ေဆးလိပ္နံ႕ရလွ်င္ အသက္ရွဴက်ပ္တတ္ေသာကၽြန္မည သိပ္ေတာ့ သည္းညည္းမခံခ်င္။

ကၽြန္မေနေသာ တိုက္ခန္းဓာတ္ေလွခါးအနီးတြင္ ဤထိုင္ခံုစုေလးရိွေသာေၾကာင့္ ရံုးမွအျပန္ ထိုအနီးမွ ျဖတ္သြားတိုင္းသူတို႕ကို ျမင္ရသည္မွာ ေန႕စဥ္ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ရံုးျပန္ခ်ိန္ေစာေသာရက္ေတြတြင္လည္း သူတို႕၏ နိစၥဓူ၀ ျပဳမူူဆက္ဆံပံုသည္ မထူးျခား၊ ရံုးျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်တတ္ေသာရက္ေတြတြင္လည္းဤသို႕ႏွယ္။ အင္မတန္႕အင္မတန္ေနာက္က်ေသာရက္ေတြတြင္ေတာ့ သူတို႕၂ဦးမရိွတတ္ေတာ့။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ထိုင္မွီသူကင္းမဲ့ေနေသာ သံခံုေလးကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္မရင္ထဲဟာတာတာ။ သူတို႕ျပန္သြားၾကျပီကိုးဟုသာ မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း စိတ္အေတြးေတြကိုျဖတ္ပစ္ရ၏။ ဓာတ္ေလွခါးထဲ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲ ကၽြန္မ၏ ကိစၥမ်ားသည္သာ ၀င္ေရာက္လာျပန္သည္။ 

။။။။။။။။။

ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ၾကင္သတဲ့ေလ……

ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ျမင္ပါမ်ားေတာ့့ သိလိုစိတ္အေတြးမ်ားသာ ပြားလာခဲ့သည္။

အဘယ္သို႕ေသာ လံွဳ႕ေဆာ္မွဳ ရိွသည္မသိ။ တခါတရံ သူတို႕ ၂ဦးဘာစကားမွ မေျပာဘဲ အမ်ိဳးသားက စီးကရက္ဖြာရင္း ၊ အမ်ိဳးသမီးက လက္ႏွစ္ဖက္ကို စံုပိုက္ကာ ေနာက္တန္းကို မွီရင္း ၊ တိတ္တဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနကာ ဟိုးအေ၀းဆီသုိ႕ ေငးရီေသာ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ ေငးေနေေသာအခါမ်ားတြင္ ကုိယ့္စိတ္ထဲပါ လြမ္းေဆြးသြားမိသည္။

သူတို႕ေျပာေသာစကားမ်ားသည္ တရုတ္စကားမ်ားမုိ႕ ကၽြန္မ နားမလည္။ သို႕ေသာ္ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ သူတုိ႕ ဘာေတြမ်ား ေဆြးေႏြးၾကပါသနည္း။ မိတ္ေဆြအဆင့္ထက္ပိုေသာ သူတို႕၏ သံေယာဇဥ္ကုိ နက္ရွိဳင္းေသာ ရင္မွ ခံစားသိျမင္မိသည္မို႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား မေပါင္းစည္းၾကသနည္း။ ထိုသို႕ ေတြးမိေတာ့ ေနာက္ဆက္တဲြအျဖစ္ သူတို႕ဟာ မလြတ္လပ္သူမ်ားမို႕ ေရွ႕ဆက္တိုးရန္ ခက္ခဲေနသူမ်ားလားဟု ေတြးမိေတာ့…ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း….မျဖစ္ေစခ်င္။ ေရွးရိုးဆန္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္နဲ႕ မိသားစုအေပၚသစၥာရိွျပီး ခ်စ္ခင္ေသာ သူမ်ားအျဖစ္သာ ကမၻာေပၚရိွလူသားအားလံုးကို ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ အုိ…ကၽြန္မ သိပ္ကုိ အတၱၾကီးျပီး မျဖစ္ႏိုင္တာ ေတြးေခၚေနသူပါလား။ ခုေခတ္ၾကီးမွာ ေဖာက္ျပန္ေနသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒး။ ထမင္းစားေရေသာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳ အိမ္ေထာင္ကဲြေတြကလည္း အပံုအပင္။ ဒီလုိေခတ္ၾကီးမွာ ဒီလိုအေတြး ေတြးေနေတာ့ ေဖာက္ျပန္သူေတြျမင္လွ်င္ ရူးေနသလားဟုေတာင္ သတ္မွတ္ဟားတိုက္ၾကဦးမည္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ေစခ်င္တာက ကၽြန္မဆႏၵမို႕ အတၱၾကီးတယ္ပဲ ေျပာေျပာကၽြန္မ မျပင္ႏုိင္။ သူတို႕ဟာ ဤသို႕ ေဖာက္ျပန္သူမ်ားမျဖစ္ၾကပါေစနဲ႕လို႕ အေလာတၾကီး ဆႏၵျပဳမိတာ အခါခါ။

။။။။။။။။။

မိန္းမ သိပ္မဆန္တတ္ေသာ ကၽြန္မတြင္ ရစ္တတ္ ၊ ဂ်စ္တိုက္တတ္ေသာ အက်င့္ဆိုးဥာဥ္ ရိွိသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မကို နားလည္ခံစားတတ္စြာ ဆက္ဆံတတ္ေသာ လူနည္းစုမိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ကုိ ပိုင္ဆုိင္ထား၏။ ထိုသူတုိ႕သည္ ကၽြန္မ၏ ေမြးစားအကုိ အမ မ်ားႏွင့္ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူတုိ႕သည္ ကၽြန္မကုိ နားအလည္ႏိုင္ဆံုးေသာ လူသားမ်ားမို႕ သူမ်ားႏွင့္ကဲြျပားေသာ ရာထူးမ်ားေပးထားသင့္သည္ မဟုတ္ေပေလာ။

တစ္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္မွစင္ကာပူသုိ႕အလည္ျပန္လာေသာ ေမြးစားအကိုတစ္ေယာက္က ကၽြန္မၾကိဳက္တတ္ေသာအစားအေသာက္ေတြတစ္ပံုတစ္ပင္ ကၽြန္မအတြက္ သယ္လာေပးသည္။ ဧည့္လက္မခံေသာ အိမ္တြင္ အခန္းငွားေနသူမို႕ အစားအေသာက္ေတြ လက္ေဆာင္လာေပးေသာ အကုိအား အိမ္ဧည့္ခန္းသို႕ အလည္မေခၚေတာ့ဘဲ ေအာက္ထပ္က မိွဳပြင့္ ထိုင္ခံုေလးတြင္သာ လက္ခံစကားေျပာဆိုျဖစ္သည္။

ထိုေန႕က ရံုးပိတ္ရက္တနဂၤေႏြမို႕ ကၽြန္မျမင္ေနက် သူတို႕ ၂ေယာက္မရိွ။ ကၽြန္မ၏ ေမြးစားအကုိ ထိုင္ျဖစ္သည္က သူတို႕ ၂ဦးထုိင္ေနက် ထိုင္ခံု။

“အကုိသိလား။ အဲ့ထိုင္ခံုေလးမွာေလ ဇာတ္လမ္းရိွတယ္”

“ေဟ….ဘာတုန္းဟ။ ညည္းစကားကလည္း အဆန္းပါလား။ ထိုင္ခံုမွာ ဇာတ္လမ္းရိွတယ္လို႕”

ကၽြန္မစကားေၾကာင့္ အကုိတစ္ေယာက္ တအံ့တၾသျဖစ္သြားသည္။

“ဟုတ္တယ္.။ အဲ့ထိုင္ခံုမွာေလ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္း ေတြ႕ၾကတဲ့ ေယာက္်ားနဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရိွတယ္။ သူတို႕က ဒီမွာ ညစာအတူစားတယ္။ စကားေတြ ေျပာၾကတယ္။ ျပီးရင္ တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီ ျပန္သြားၾကေရာ”

“အတြဲေနမွာေပါ့ကြ။ ဒါမွမဟုတ္ လင္မယားေနမွာေပါ့။ တခ်ိဳ႕လင္မယားေတြက် အိမ္တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူငွားေနဖို႕အဆင္မေျပလို႕ တကဲြတျပားစီငွားေနတာ ၾကားဖူးတယ္ကြ ”

“အေနာ္လည္းသိဘူး။ ဒါေပမယ့္သူတို႕ကအတဲြလိုလည္း မေနဘူး။ လင္မယားလုိပံုလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိတ္ေဆြအဆင့္ထက္လည္္းပိုတယ္လို႕ အေနာ့္စိတ္ထဲ ခံစားမိတယ္။ သူတို႕လာရင္ တိတ္တိတ္ေလး ညစာစားတယ္။ ေယာက္်ားကေတာ့ အျမဲစီးကရက္ေသာက္တယ္။ မိန္းမက တခါတေလေတာ့ ဖြာတာေတြ႕တယ္။ အျမဲေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ျပီးရင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕အသားေတာင္ တစ္ေယာက္မထိၾကဘဲ စကားေတြ ေျပာေနၾကတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ေငးေနၾကတယ္။ သူတို႕ကုိ ျမင္ရတာ တခါတေလက်ေတာ့ အေနာ့္ရင္ထဲ ေဆြးေနကေရာ”

“အမေလးဟဲ့ ေဆြးေတာင္ေဆြးရတယ္။ ညည္းေျပာတာနဲ႕ ငါေတာင္စိတ္၀င္စားျပီး သူတို႕ကို ျမင္ဖူးခ်င္လာျပီ။ ခုေရာမလာၾကေသးဘူးလား။”

“ဟင့္အင္း ပိတ္ရက္ဆုိသူတို႕ မလာဘူး။ ဒီပံုစံအတိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းတဲ့ပံုစံနဲ႕ သူတို႕ေနလာတာ ၄ႏွစ္ေလာက္ရိွျပီ။”

“ေအးေပါ့ကြာ။ နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းေနသလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ေတြးမေနပါနဲ႕။ တစ္ခါတေလေတာ့ ေပါင္းလို႕ မရတဲ့ ဘ၀ေတြရိွတတ္တယ္ဆိုတာလုိ႕ပဲ ေတြးထားလုိက္ကြာ။ သူတုိ႕မွာ ေပါင္းလို႕မရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ရိွေနလုိ႕ ေနမွာေပါ့။ ကဲ…အကိုလည္း ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ညည္းအမနဲ႕ ကေလးေတြ မွာလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္စရာရိွေသးလုိ႕”

ေက်ာခိုင္း ထြက္ခြာသြားေသာ အကို႕ကို ဘာရယ္မဟုတ္ၾကည့္ေနရင္း စကားတစ္ခုက နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္သည္။

“အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္လုိ႕ရရင္လည္း ေကာင္းသားေပါ့”

။။။။။။။။။

သူတို႕ဟာ အခ်စ္ရိွေပမယ့္ ဘ၀တစ္ခုကို ေပါင္းစည္းဖုိ႕ မျပည့္စံုသူေတြလား။

ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေထာင္ဖို႕ သတိၱနည္းၾကသူေတြလား။

တည္ေထာင္ျပီးသား ဘ၀တစ္ခုရိွျပီးမွ တစ္ဦးကို တစ္ဦးေတြ႕ၾကသူေတြလား။ (ဟင့္အင္း အဲ့လုိေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႕။ လက္ရိွအိမ္ေထာင္ရွင္နဲ႕ ကေလးေတြကို ညွာတာျပီး သစၥာရိွခ်စ္ခင္ၾကပါ။)

တစ္ဦးမွာ ေရာဂါရိွေနလို႕ ဒီအတုိင္းပဲ ခ်စ္ေနၾကစို႕လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသူေတြလား။ (ဒီအေတြးကေတာ့ နည္းနည္းရုပ္ရွင္ဆန္သည္မို႕ ခ်က္ျခင္း ပယ္ဖ်က္လိုက္သည္)

မိဘေတြက သေဘာမတူလုိ႕ ဒီတိုင္းပဲ ေရွ႕ဆက္ေနၾကသူေတြလား။ (အို…ဒီအရြယ္ေတာင္ ရိွေနမွပဲ မိဘေတြေတာင္ ရိွႏုိင္ပါဦးမလား။ ဒီအေတြးလည္း ရပ္သင့္သည္။)

ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေတြးေနမိသည္မသိ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုတြင္ သားအမိ၂ဦးလာထိုင္ေတာ့မွ အေတြးရပ္ကာ အိမ္ေပၚတက္ျဖစ္သည္။

။။။။။။။။။

ယခုေတာ့ သူတို႕ ၂ဦးကုိ မေတြ႕သည္မွာ ၂ပတ္ရိွျပီ။ တခါတရံ သူတုိ႕ ထိုင္ေနၾက ခံုေလးတြင္ အတဲြတခ်ိဳ႕ လာထိုင္တတ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ဘယ္အတြဲမွ သူတို႕ေလာက္ ကၽြန္မရင္ထဲ မထိရွလွ။ ခံစားမွဳ တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ မေပးႏုိင္လွ။ သာမန္ေတြ႕ရတတ္ေသာ အတြဲမ်ားကဲ့သို႕ပင္ ကၽြန္မရင္ထဲ ခံစားရတတ္သည္။ မည္သူမွ ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ မွတ္မွတ္ရရ မရိွလွ။

သူတို႕၂ဦး ထိုင္ေသာ ထိုင္ခံုေလးတြင္ သူတို႕ ၂ဦးကုိသာ ျမင္လုိသည္။ သူတို႕သည္လည္း ထို ထိုင္ခံုေလးမွ လဲြ၍ မည္သည့္ေနရာကိုမွ မေရြးခ်ယ္ခဲ့။

(ကၽြန္မျမင္ေတြ႕တိုင္း)  ရိုးသားသန္႕စင္စြာ ဆက္ဆံခဲ့သည္မွာ ၄ႏွစ္တာ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ေသာ သူတို႕ ၂ဦးသည္ (သစၥာမဲ့ေသာအျဖစ္မွလဲြ၍) အခ်စ္ရိွေသာ္လည္း ဘ၀တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ဖုိ႕ ထာ၀ရမျဖစ္ေျမာက္ႏုိင္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္ရိွေသာ္ ကၽြန္မရင္ထဲနာက်င္မွဳျဖင့္ ဆို႕နင့္ခံစားရလြန္းသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ရင္ကဲြနာက်ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားလုိေပါ့။

ထို႕ေၾကာင့္ က်န္ေသာ စံုတဲြမ်ားအားလည္း သူတို႕လုိ အျဖစ္မ်ိဳးမ်ား မျဖစ္ေစလုိသျဖင့္ “အဲ့ထိုင္ခံုမွာ မထိုင္ၾကပါနဲ႕”လုိ႕ စိတ္ထဲမွ ေအာ္ေျပာေနမိသည္မွာ ဒီေန႕တြင္ ၂ပတ္ေျမာက္ေလျပီ။

ၾကည္ျဖဴပိုင္

၁၅-ႏို၀င္ဘာ-၂၀၁၄

ည ၁၀ နာရီ ၁၇ မိနစ္ 

Read More

ေသခ်ာသြားခဲ့ေသာ စိတ္က်သစ္ပင္

ခုအခ်ိန္ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚ ေျပးတက္ျပီး အားရပါးရ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ေဟး လုိလို ၊ အား လုိလို -၀ါး လုိလုိ မပီမသ အသံတစ္ခုခုနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ေသးဘူး မိုးရြာျပီးစ စိုထိုင္းေနေတာ့ ေတာင္ကုန္းေပၚ အင္နဲ႕အားနဲ႕ေျပးတက္တုန္း ေခ်ာ္လဲသြားမွာေပါ့။

“သိမ္းငွက္ပံုျပင္ေလးေလ သိလား။ ဒီမွာ လင့္ခ္ရိွတယ္။ စိတ္ဓာတ္ဘယ္ေတာ့မွ မက်နဲ႕သိလား။ လိုတာရိွရင္ေျပာ တတ္ႏုိင္သေလာက္ကူေပးမယ္။ တစ္ေယာက္တည္းလို႕ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြးနဲ႕။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ ၊ ခင္မင္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မိတ္ေဆြေတြအမ်ားၾကီးရိွတယ္ေနာ္။ ဘယ္သူမွ မရိွရင္ေတာင္ အီေဖကိုယ္ရိွတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၂ေယာက္ ၊ ၂ေယာက္ ။ လံုး၀ အားမငယ္နဲ႕သိလား”

“သိလား” ဆုိတဲ့ စကားလံုးေတြ မ်ားစြာနဲ႕ စိတ္ဓာတ္က်ေနသူကုိ အားသစ္ျဖစ္ေစမယ္ထင္တဲ့ စကားလံုးေတြ ေရြးခ်ယ္ေျပာရင္းနဲ႕ အားတက္လာေစဖို႕ တတ္ႏုိင္သမွ်ဖက္ေတြကေန ၾကိဳးပမ္းခဲ့ဖူးေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္း ျငိမ္သက္စြာထိုင္ေနခ်င္မလားလုိ႕ မေတြးခဲ့ဖူးေပ။ စိတ္ဓာတ္က်ေနသူေတြ အတြက္ တစ္ေယာက္တည္း ပို၍သာ အထီးက်န္ဆန္ျပီး depression ေရာဂါစဲြကပ္သြားမွာကိုသာ စိုးရိမ္ခဲ့ဖူးရဲ႕။

ကုိယ့္အေနနဲ႕ကေတာ့ ခ်စ္ခင္သူေတြအေပၚ အခ်ြဲပို ဂ်ီက်တတ္သူတတ္သူ တစ္ေယာက္မို႕ ”သိပ္စိတ္ညစ္ေနတယ္” လုိ႕ ျငီးျငဴလိုက္ရင္ေတာင္ ခ်စ္ခင္သူေတြရဲ႕ အားေပးစကားေလးၾကားခဲ့ရင္ ေက်နပ္စြာနဲ႕ က်ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ျပန္ေျမာက္တတ္တာမို႕ ceiling ၾကီးေတာင္ ထ ေပါက္တတ္မေယာင္။

တကယ္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ေနသူေတြအတြက္ ခ်စ္ခင္သူေတြရဲ႕ အားေပးစကား ဂရုစိုက္မွဳ ၊ အခ်ိန္ေပးမွဳေတြေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားတတ္သူေတြဟာ ၁၀၀% မွာ အနည္းဆံုး ၇၀%ေတာ့ ရိွမယ္ထင္ပါရဲ႕။ အတိတ္မွာကိုယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ၾကီးလြန္းသူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်သူ ျပန္တက္မလာခဲ့ဖူးေတာ့ ကိုယ္ဟာ ထိုသူအတြက္ ခ်စ္ခင္သူတစ္ေယာက္စာရင္းမွာ မပါတဲ့သေဘာေပါ့။

ကုိယ့္ေၾကာင့္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး ျဖစ္ေစမယ့္ကိစၥေတြ မျဖစ္ေစဖို႕အတြက္ေရွာင္ရွားရင္း ၊ ကိုယ္က ေပါတာၾကီးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ ခင္မင္ရင္းစြဲ ရင္ထဲမွာ ထားခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ့္အေပၚမခင္ေတာ့တဲ့ လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ သေဘာထားကုိ နားလည္လာရင္း၊  ကိုယ့္ကို မေတြ႕ရင္ ပိုစိတ္ခ်မ္းသာမယ္ထင္တဲ့ လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ျမင္ကြင္းက ေရွာင္ထြက္ေနလိုက္ရင္း ၊ အျမဲတမ္း ေပါက္ကဲြဆူလြယ္ ခံစားခ်က္မွန္သမွ်ကို ျမိဳသိပ္မထားတတ္တ့ဲ အက်င့္နဲ႕ ေျပာင္းျပန္..္ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်စ္ကုတ္ ျမိဳသိပ္ရင္း ၊ လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ သေဘာထားအမွန္ကို နားလည္လာရင္း ၊ ဟန္ေဆာင္ၾကြား၀ါမွဳေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ကုိ ပဲ အထင္ၾကီးအားေပး ခ်ီးေျမွာက္ၾကတဲ့ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းတခ်ိဳ႕ကုိ သံေ၀ဂ ရသြားမိရင္း ….စတာေတြနဲ႕ပဲ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းဟာ မ်ိဳးေစ့က်ခဲ့ဲ့ေလသလား၊

တစ္ေန႕ ၈နာရီအလုပ္ခ်ိန္ထက္လြန္၍ တစ္ခါတရံ ၁၁ နာရီ နဲ႕ ၁၄ နာရီၾကား လနဲ႕ခ်ီ ဆက္တိုက္လုပ္လာရျပီး ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ဆိုတာ မရိွေတာ့သေလာက္ျဖစ္လာတဲ့ ကာလ အပိုင္းအျခားတစ္ခုမွာ ပိုျပီး အပင္ရင့္သန္လာေလသလား။

မိမိကိုယ္တိုင္ စိတ္ဓာတ္က်ေနျပီလို႕ သိလိုက္ရတဲ့ အခိုက္မွာေတာ့ သိမ္းငွက္ပံုျပင္ လင့္ခ္ကိုေတာင္ ျပန္ရွာဖို႕ ခြန္အားမရိွေတာ့။

Mr Bean , Tom & Jerry , ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ေအာ္ဟစ္သီခ်င္းဆိုျခင္းေတြကိုလည္း ၁၀ နာရီထက္ပိုတဲ့ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနတဲ့ ခႏၵာကိုယ္က မလုပ္ခ်င္ေတာ့။

ကိုယ္ခ်စ္ခင္သူေတြဆီက အားေပးစကားေလးၾကားလုိက္ရရင္ ceiling ၾကီးေပါက္ထြက္သြားမွာ သိေပမယ့္ ကိုယ့္ကုိခ်စ္ခင္သူေတြဆုိတာ ေလာကမွာ ရိွရဲ႕လားဆိုတာလည္း မေသခ်ာေတာ့။

mp3 တစ္ခု ၊ စီးဆင္းေနတ့ဲ စိမ္းျမျမ ေရျပင္က်ယ္ ၊  မိုးရြာျပီးစ စိုစြတ္ေရ တဲြခိုေနတဲ့ ျမက္ခင္းစိမ္းက်ယ္ ၊ ကိုယ့္တင္ပါးေအာက္က ေရစိုေနတဲ့ းခံုေလးတစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္ခုခ်က္ျခင္း ေရြးခ်ယ္လုိက္တဲ့  စိတ္ေျဖရာတစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။

အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုိယ္ဟာ ဟိုးေ၀းေ၀းက သစ္ပင္စုေတြဆီ ေငးခ်င္ရာေငး ေတြးခ်င္ရာ ေတြးျပီး လူေတြအားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို႕ တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေနႏိုင္တယ္ေလ။

ၾကည္ျဖဴပိုင္

ည ၇ နာရီ ၅၁ မိနစ္

၁၅ - ၁၁- ၂၀၁၄

Read More

အားလံုးဟာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္……

(photo credit to : Google) 

(ကာတြန္းေလးဆဲြျပီး ပို႕စ္တင္မယ္လို႕ စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္ ဒီညေနမွ ကဗ်ာကသီထေရးျပီး အခ်ိန္မရိွေတာ့လို႕ Google ကပံုေလးပဲ ေရြးျပီးတင္လိုက္ရပါတယ္။ပီးေတာ့ ဒီေန႕မိသားစုဓာတ္ပံုေလးေတြၾကည့္ရင္း လြမ္းလြမ္းရိွတာမို႕ မိသားစုအေၾကာင္းေလးနဲ႕ဆက္စပ္ျပီးေရးလိုက္ပါတယ္။)

ေရမႊာစိမ္းေလးမ်ားၾကားတြင္ လ်င္ျမန္စြာကူးလူးေနေသာ ေရႊငါးေသးေသးေလးမ်ားကိုၾကည့္ရင္း အသည္းယားလာသည္။ ၾကည့္ပါဦး ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းလုိက္တာ။ အိမ္က ကုိၾကီးရဲ႕ ငါးကန္က်ယ္ၾကီးထဲေရာက္သြားရင္ ဟိုဖက္ သည္ဖက္ ယိမ္းထိုးကူးျပီးေတာ့ကို ေပ်ာ္ေနၾကဦးမွာလုိ႕ ေတြးကာ ငါးႏွင့္ေရ ေရာထည့္ထားသည့္ ပလတ္စတစ္အိတ္ေလးကို ထပ္ေျမွာက္ၾကည့္မိျပန္သည္။

ထုိအခိုက္မိုးေရစက္ေလးတခ်ိဳ႕က ခ်ိဳ႕မ်က္ႏွာေပၚ ထိစင္လာ၏။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေမေမလိမ္းေပးထားတဲ့ သနပ္ခါးဘဲၾကား ပ်က္ေတာ့မွာပဲ။

“ကုိၾကီးေရ မိုးေတြ ရြာေတာ့မယ္။ နင္း နင္း ျမန္ျမန္နင္း”

စက္ဘီးနင္းေနေသာ ကိုၾကီးရဲ႕ ေက်ာျပင္တြင္ ပါးကို မွီလိုက္ကာ မုိးစက္ေတြကို ကာကြယ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ သည္အခ်ိန္မွာ စက္ဘီးခံုကုိလည္း က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္ထားေလမွ။ ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ စက္ဘီးကို အျမန္နင္းလွ်င္ မည္သို႕မည္ပံု ေနာက္ကလိုက္ရမည္နည္းဟုလည္း ညီမငယ္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အသိရိွေနျပန္သည္။ ကိုၾကီးသည္ အျမဲလုိပင္ စက္ဘီးကို ကပ္ကာ သီကာ နင္းရတာ ၀ါသနာပါသည္။ တခါတရံ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္အျပိဳင္နီးပါး နင္းခ်င္လွ်င္နင္းေသး၏။ သူ႕စက္ဘီးေနာက္တြင္ လုိက္စီးေလ့ရိွေသာ ညီမငယ္ ၂ေယာက္ႏွင့္ ညီငယ္တစ္ေယာက္ကို စခ်င္ပါကလည္း စက္ဘီးကို ဘယ္ညာရမ္းကာ ေနာက္ကလိုက္စီးသူ အသည္းတယားယား ရင္တလွပ္လွပ္ေနေအာင္ပင္ သူမို႕ ကပ္ကာသီကာ နင္းတတ္သည္။ သို႕ေသာ္ ဘယ္ေတာ့မွ အႏၱရာယ္မျဖစ္စဖူး။ ဒါသည္ပင္ သူ႕ကၽြမ္းက်င္မွဳဟု ဆုိရေပမည္။ ကိုၾကီးရဲ႕ စက္ဘီးနင္းကၽြမ္းက်င္မွဳကိုယံုၾကည္ေသာ ခ်ိဳကေတာ့ သူစက္ဘီးနင္းသည္ကို ေနာက္က ထိုင္စီးေလတိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ အျငိမ္ထိုင္မလိုက္ဘဲ ေရွ႕လွည့္စီးလုိက္ ေဘးလွည့္စီးလိုက္လုပ္တတ္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ လက္ထဲမွာ ငါးထုပ္ေလးပါလာလုိ႕မို႕ မလြတ္လပ္လွ။ မုိးဖဲြေလးမ်ားက်လာတာမို႕ ျငိမ္သက္စြာပဲ ထိုင္လိုက္ခဲ့သည္။

~~~~~  ဟိုး မိုးေကာင္းကင္မွာ တိမ္ျပာျပာေလးမ်ား လြင့္ေနသည္။ ~~~~~~

တိမ္လြင့္လြင့္ေကာင္းကင္ေအာက္က ေျမျပင္က်ယ္မွာ ရစ္ဘီးနဲ႕စြန္ ၂စံု၊ ကေလး၄ေယာက္ ခပ္ေစာေစာပဲရိွေသး တက္ၾကြေနၾက၏။ သူတို႕ စြန္လႊတ္ဖို႕အလုပ္ရွဳပ္ေနတုန္းအခိုက္ သူတို႕၏ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳအရ လူၾကီးေတြက မတတ္သာပဲ ခြင့္ျပဳေမြးျမဴခြင့္ ေပးထားရေသာ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ ၊ ေရႊဂဲေလးတစ္ေကာင္ႏွင့္ ေရႊငါးေလးမ်ားအပါအ၀င္ ငါးအမ်ိဳးအစားအစံု ေရာင္စံုေလးမ်ားသည္ အိမ္တြင္ေစာင့္စားေပ်ာ္ပါးရင္း ေနရစ္တတ္ခဲ့ၾကသည္။ ၾကက္ေပါက္စ၀ါ၀ါကေလးမ်ား ေမြးျမဴခ်င္သည္ကို ေတာင္းဆုိထားဆဲ။ ခြင့္ျပဳခ်က္မရေသးသည္မို႕ သည္ေလာက္ႏွင့္ ေက်နပ္ေနရသည္။

အကို၂ေယာက္လႊတ္တင္မည့္စြန္ကို ပင့္ကိုင္ေပးျပီး စြန္ေလး၂စင္း မိုးေပၚသို႕ ျပန္တက္၀ဲသြားသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ခ်ိဳတို႕ညီအမ ၂ဦး အိုးပုတ္ေလးမ်ားျဖင့္ ေဆာ့ရန္အိမ္သို႕ ျပန္ခဲ့သည္္။ အိမ္အျပန္လမ္း လမ္းေဘးတြင္ အေလ့က် ေပါက္တတ္သည့္ အပင္ငယ္မ်ား၊ ျခံစည္းရိုးတစ္ခ်ိဳ႕တြင္ ပြင့္လန္းေ၀ဆာေနေသာ အပင္ငယ္မ်ားမွာ အရိုး အရြက္ အပြင့္ စသည္ျဖင့္ စိတ္ကူးတည့္ရာ ခူးဆြတ္သြားၾကမည္။

သစ္ရြက္ၾကမ္းမ်ားကို အရြယ္ ခပ္ၾကီးၾကီး လွီးျဖတ္ထားျခင္းသည္ ေခါက္ဆဲြ၊ သစ္ရြက္ႏုတို႕အား ေသးေသးမွ်င္မွ်င္ေလးျဖစ္ေအာင္ရိတ္ရိတ္လွီးထားပါက ၾကာဇံဟူ၍ ခ်ိဳတို႕သတ္မွတ္မည္။ ဟင္းခတ္မွဳန္႕ႏွင့္ ပဲမွဳန္႕အတြက္ကုိေတာ့ အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚမွ သဲမြမြေလးမ်ားကို ဇြန္းျဖင့္ ျခစ္ယူမည္။ ထိုသဲေလးမ်ားကို အိုးပုတ္ထဲထည့္၍ ေရေလာင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ထမင္းျဖစ္ျပန္သည္။ ဆီအတြက္ေတာ့ မပူေပ။ လဲမွိဳ႕ပင္မွ အရြက္ေလးမ်ားကို တံခ်ဴျဖင့္ခ်ဴ အုတ္နီခဲျဖင့္ ထုျပီး ေရႏွင့္ေရာလိုက္လွ်င္ အရည္ခ်ဲြခ်ြဲဆီကို ရေပမည္။ လုပ္ရမွာ အလုပ္ရွဳပ္လွ်င္ေတာ့ လဲမိွဳ႕ပင္ရိွေသာ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ အားပါးတရ ထုေထာင္းေဖ်ာ္ထားသည္ ထိုဆီကို သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းမ်ား၊ ေၾကြပန္းကန္အေၾကြပဲ့မ်ားျဖင့္ လဲလွယ္၀ယ္ယူႏိုင္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူတို႕က ဆီကုန္သည္ၾကီးမ်ားေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏အိမ္ေခါင္းရင္းေျမကေတာ့ ေျမနီေရာင္ေပါက္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕အတြက္ကေတာ့ ဟန္က်လွသည္။ အုတ္နီခဲကုိ တကူးတက ထုရိုက္ေခ်မြျပီးမွ လက္ဖက္ရည္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕မလုိ။ ေခါင္းရင္းမွ ေျမေလး ျခစ္ယူျပီး ေရေဖ်ာ္လိုက္ရံုျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ရ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ သူကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္။

ရပ္ကြက္လမ္းရိုးကုိးေပါက္ ေလွ်ာက္ေဆာ့ဖို႕ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း စံုစံုညီညီမရိွလွ်င္ေတာ့ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ႏွင့္သၾကားလံုးကို ေဆးအျဖစ္သံုးကာ၊ လူၾကီးေတြ၏ ဇာဂနာႏွင့္ ၀ါဂြမ္းမ်ားကို ယူသံုးခ်င္သံုးရင္း ဆရာ၀န္ႏွင့္လူနာ လုပ္တမ္းေသာ္လည္းေကာင္း ၊ အိမ္ေရွ႕ရိွ ေက်ာက္သင္ပုန္းမည္းၾကီးႏွင့္ ေျမျဖဴကို အသံုးခ်ကာ ေက်ာင္းဆရာနွင့္ တပည့္လုပ္တမ္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိန္မမအမည္ရိွ စိန္ပဲြစားလုပ္တမ္းေသာ္လည္းေကာင္း အိမ္ထဲမွာပဲ ျခံျပင္မထြက္တမ္း ေဆာ့ျဖစ္သည့္အခါေတြလည္းရိွခဲ့၏။

ထိုသို႕ ဆီကုန္သည္ထံတြင္ ဆီ၀ယ္ဖို႕၊ အသုပ္စံုဆိုင္တြင္ အသုပ္၀ယ္စားဖို႕ ထမင္းဆိုင္တြင္ ထမင္းစားရိတ္ရွင္းဖို႕၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ သြားထိုင္ႏိုင္ဖို႕ ၊ ေက်ာင္းဆရာမထံတြင္ ေက်ာင္းအပ္ႏိုင္ဖို႕၊ စိန္ပဲြစား ေက်ာက္ပဲြစားမ်ားလာပါက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ ရတနာမ်ား ၀ယ္ထားႏိုင္ဖို႕ ၊ ေနမေကာင္းလွ်င္ ဆရာ၀န္ထံသြားဖို႕ စသည့္အေရးမ်ားအတြက္ အလဲအလွယ္လုပ္ရန္ အိမ္ရိွ သတင္းစာ၊ေရႊေသြးစာေစာင္မ်ားသည္  အပိုင္းပိုင္းျပတ္ကာ ကေလးအုပ္စုထဲတြင္ ေငြစကၠဴရြက္မ်ားအျဖစ္အသံုးခ်ခံခဲ့ရ၏။ တခါတရံေတာ့လည္း သစ္ရြက္ကေလးမ်ားကုိ သံုးၾကသည္။ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွ ေၾကြပန္းကန္ကဲြကဲြ ခ်ိဳတို႕အကုန္လံုးအတြက္ကေတာ့ ၀မ္းသာစရာသတင္းေကာင္းပင္။ ဘာေၾကာင့္ဆို မၾကာခင္မွာ ပိုက္ဆံအေၾကြေစ့လုပ္ဖို႕ ေၾကြပန္းကန္ကဲြစမ်ား ရေတာ့မည္ကိုုး။ အိမ္မွ လူၾကီးေတြ တခါတရံ ထိုးတတ္ေသာ ဆုေငြ ငါးသိန္းတန္ ထီလက္မွတ္တစ္အုပ္ရလွ်င္ ထိုထီလက္မွတ္ပိုင္ေသာ ကေလးသည္ ကစားသည့္ ကေလးအုပ္စုထဲမေတာ့ အတန္ၾကီးမ်ားကိုင္သူျဖစ္၍ သူေဌးအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရေပလိမ့္မည္။

ျခံကြက္တစ္ကြက္ကို ပိုင္းေရာင္းျပီး တစ္အိမ္ေထာင္ကေန ႏွစ္အိ္မ္ေထာင္ပြားမ်ားတတ္ၾကတဲ့ ပစၥဳပၸါန္ေခတ္ လူေနမွဳထူထပ္မွဳစနစ္ကလည္း မထြန္းကားေသးေတာ့ ခ်ိဳတို႕ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုအတြက္ ေဆာ့ကစားစရာ ျခံက်ယ္၀န္းက်ယ္ေလးေတြလည္း လမ္းထဲက ဘယ္သူ႕အိမ္သြားေဆာ့ေဆာ့ အတူတူသာ။

~~~~~မိုးေတြရယ္ညိဳ႕လာျပန္ျပီေပါ့။ သည္းသည္းမည္းမည္းသာရြာလိုက္ေစခ်င္ေတာ့၏ ~~~~

မိုးသည္းသည္းေအာက္မွာ အိမ္မိုးသြပ္ျပားေပၚေရက်သံက တေျဗာင္းေျဗာင္း ျမည္ဟည္းေနသည္။ လွ်ပ္စီးလက္ျခင္းႏွင့္ မိုးခ်ိန္းသံတို႕ကလည္း ၾကိဳၾကား အားျဖည့္ေနၾကျပန္၏။ ထိုသို႕ဆုိလွ်င္ေတာ့ မိုးရြာထဲ မိုးေရထြက္ခ်ိဳးခြင့္ ၾကံဳမည္မထင္။ လူၾကီးေတြ ဆင္ေပးထားသည့္ အေႏြးကိုယ္စီ ေဘာင္းဘီရွည္ႏွင့္ေနေသာ္ျငားလည္း လွ်ပ္စီးတစ္ခ်က္လက္လိုက္လွ်င္ပဲ ၾကက္သီးေလးက ထခ်င္ခ်င္။ အိမ္ေပၚထပ္ ၀ရန္တာတြင္ေတာ့ မိုးသည္းလွ်င္ ေရပက္တတ္သည္။ ဒီေတာ့ တံစက္ျမိတ္ေအာက္က ျပဴတင္းေပါက္ေလးေပါက္ဖြင့္ကာ ေမာင္ႏွမ၄ေယာက္သား ေျမၾကီးေပၚတေ၀ါေ၀ါစီးေနသည့္ မိုးေရစက္မ်ားႏွင့္ သူတကာေတြတံစက္ျမိတ္ေအာက္ ေခါင္မိုးႏွင့္သြယ္ထားသည့္ ပိုက္တန္းမ်ားမွ ေရအလံုးလိုက္ စီးေျမာျဖာက်ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ကေလး ၄ေယာက္တြင္ အေတြး ၄မ်ိဳးရိွေနမည္မွာလည္း အေသအခ်ာ။

ထိုသို႕ၾကည့္ျခင္းမွ ျငီးေငြ႕လာလွ်င္ေတာ့ ေစာင္ၾကီးျဖန္႕ခင္းကာ ၂ေယာက္က ေစာင္ေပၚတက္ထိုင္ျပီး က်န္ ၂ေယာက္ကဆဲြတာကို ထိုင္စီးေသာ ကစားနည္းကို ေျပာင္းေဆာ့ၾကမည္။ ထိုကစားနည္းအတြက္ စိတ္မပါလွ်င္ေတာ့ ကိုယ့္နားကိုယ္ ပိိတ္လိုက္ဖြင့္လိုက္ လုပ္ကာ ေမေမေျပာတတ္သည့္ မိုးေဒ၀ါ ပံုျပင္ေလးကို စိတ္ကူးထဲ ၾကားျမင္ေယာင္ရင္း မိုးသံကုိ တစ္၀က္ တစ္ပ်က္ နားစြင့္ၾကဦးမည္။ ဒါမွ မေက်နပ္ေသးလွ်င္ေတာ့ ေမြ႕ယာထဲ (သို႕) ဖ်ာလိပ္ထဲ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ပတ္ေဆာ့ခ်င္ ေဆာ့ေနလိုက္ေသး၏။ မိုးေတြျခိမ္း လွ်ပ္စီးေတြလက္လုိ႕မို႕ လူၾကီးေတြကမွ မိုးေရထြက္ခ်ိဳးခြင့္ မေပးပဲကိုး။ ႏုိ႕မို႕ဆိုလွ်င္ျဖင့္ ေဘာင္းဘီတိုေလးေတြ စြပ္က်ယ္ေလးေတြ ကုိယ္စီ၀တ္ျပီး ေဘာလံုးေလးတစ္လံုးကို ၄ေယာက္သား လုကန္ျပီး မုိးေရထဲ ေလွ်ာက္ေျပးေဆာ့ကန္ႏိုင္သည္။ အိမ္တံစက္ျမိတ္ေအာက္က မိုးေရသန္႕သန္႕စီးက်ေနသည့္ ပိုက္ေအာက္မွာ ၄ေယာက္သား တစ္ေယာက္တလွည့္  ေရခ်ိဳးႏိုင္ေသးသည္။ ခုေတာ့မတတ္ႏိုင္။ ေမေမက နက္ဖန္ အုန္းထမင္းခ်က္ေကၽြးမွာဆိုေတာ့ ေဖေဖရံုးက ျပန္လာလွ်င္ အုန္းသီးခဲြေပးလိမ့္မည္။ ထိုအခါမွ အုန္းစို႕ပါမပါ စိတ္၀င္တစားႏွင့္စူးစမ္းျပီး ပါလွ်င္စားမည္။ မပါလွ်င္ေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ျပီး အုန္းရည္ခ်ိဳခ်ဳိေလးပဲ ေသာက္ေတာ့မည္။

~~~~~ ေဆာင္းေလရယ္ ေအးျပန္ေတာ့ အေႏြးဓာတ္က လို ~~~~~

ပံုမွန္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ေဆာင္းေအးေအးမွာ ေစာင္ပံုေႏြးေႏြးထဲပဲ ပုစြန္တုပ္ေကြး ေကြးေနလိုက္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ က်န္းမာေရးလုိက္စားေသာ ေဖေဖက ရံုးပိတ္ရက္နံနက္တိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ေနၾကမို႕သူ႕သားသမီးေတြကိုလည္း ေခၚသြားေနၾက။ သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာသို႕ေရာက္လွ်င္ စားခ်င္ေသာမုန္႕ေတြ၀ယ္ေကၽြး၊ျပီးလွ်င္ သားအဖတေတြ တေပ်ာ္တပါး အိမ္ျပန္ေနၾက။ ေဆာ့ကစား လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာျပီး ဗိုက္ျပန္ေခ်ာင္သြားခ်ိန္နဲ႕ ကြက္တိ အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ ျခံေနာက္ဖက္ရိွ သစ္ပင္ေအာက္မွာ ေမေမႏွင့္ၾကီးေမတို႕က မီးေမႊးထားႏွင့္ျပီးသားအဆင္သင့္ ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္းႏွင့္ ငါးေျခာက္ဖုတ္ကလည္း ေမႊးေမႊးၾကိဳင္ျပီး ပူေႏြးေႏြး ။ ဒီေတာ့ သစ္ပင္ေအာက္က သစ္ရြက္ေျခာက္နံ႕ေလးသင္းေနသည့္ မီးပံုေဘးမွာ မီးလံွဳလုိက္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းႏွင့္ တျခားစားစရာေတြစားလုိက္ႏွင့္ မိုးရယ္လင္းရျပန္သည္။

အခ်ိန္ေတြက အိုသြားသကဲ့သုိ႕ ခ်ိဳတို႕အားလံုးလည္း မႏုပ်ိဳေတာ့ျပီ။

ခ်ိဳစီးနင္းခဲ့ေသာ စက္ဘီးေနာက္ခံုတြင္ ကိုၾကီး၏ ရင္ေသြးငယ္ေလး အစားထုိးစီးေနေပျပီ။ ကေလးဆိုေသာ နာမ္စားျဖင့္ အလုိလိုက္ခံခ်ိဳသည္လည္း အရြယ္ေရာက္၍ လူၾကီးအေတာ္ ဆန္ေနရေပျပီ။ လူၾကီးေတြ၏ ျပဳစုခံ ေမာင္ႏွမတစ္စုသည္ လူၾကီးေတြအား ျပန္လည္ ျပဳစုေနေပျပီ။

သို႕ေသာ္ရာသီစက္၀န္းတို႕အခ်ိန္မွန္လည္ပတ္ေနသကဲ့သို႕ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးခ်စ္ခင္တြယ္တာေသာ ေသြးတို႕သည္လည္း ခႏၶာကိုယ္ထဲတြင္ မေျပာင္းလဲစြာလည္ပတ္ဆဲ။

ေနရာတကာ ကြန္ကရစ္ေတြ ကတၱရာလမ္းေတြသာ ျမင္ရေတာ့သည့္ အခုေခတ္မွာ အေနရၾကာလာေတာ့ …. ကေလးေတြကစားဖုိ႕ေျမၾကီးသပ္သပ္ ထားကုိထားသင့္တယ္လုိ႕ဆိုတဲ့ၾကီးေမရဲ႕ စကားအရ အိမ္ေရွ႕မွာ ေျမကြက္လပ္၊ ေနာက္ေဖးမွာ ေျမကြက္လပ္ထားေပးခဲ့တာမို႕၊  ဟိုတုန္းက ေျမၾကီးေပၚမွာ ကစားခြင့္ရခဲ့ရတာကို ေက်းဇူးတင္မိသလုိို။

ရပ္ကြက္ထဲ လမ္းထဲမွာ အိမ္ေျခေတြ မ်ားျပားထူထပ္လာျပီး လူစိမ္းေတြ တသုတ္ျပီးတသုတ္ ၀င္ေရာက္လာေတာ့ ႏွပ္ေခ်းတဲြေလာင္းနဲ႕ ငယ္တုန္းက (ဘယ္ေတြကိုမသိေျပာင္းေရႊ႕ကုန္ၾကတဲ့) သူငယ္ခ်င္းေတြကိုသာ လြမ္းမိျပီး ၊ ကိုယ္ေတြ ေျခရာခ်င္းထပ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ျခံက်ယ္ေတြကိုသာ ေျပးျပီး ျမင္ေယာင္မိသလို။

ကိုယ့္လူၾကီးေတြ အရင္ငယ္ငယ္ကလုိ မသြက္လက္ႏိုင္ေတာ့တာကို ျမင္ရေတာ့ ရင္ခြင္ထဲအျမဲတိုး၀င္ျပီး ခၽြဲႏြဲ႕ခ်င္တတ္တဲ့သူက သူတို႕ေတြ ပင္ပန္းေတာ့မယ္ရယ္လုိ႕ ေတြးပူျပီး အရြယ္နဲ႕အလုိက္ ရင့္က်က္္ရျပန္ေတာ့ အရင္က ငယ္ဘ၀ကို လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲၾကီး လြမ္းမိသလို။

ရုပ္၀တၳဳေတြ တိုးတက္ျမန္ဆန္လာျပီးအရင္ကထက္အရာရာ ေခတ္မီလာခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္တို႕ ယိုယြင္းပ်က္စီးလာတဲ့ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ေတြကို ေနရာတကာနီးပါးမွာေတြ႕လာရေတာ့ အသက္ရွဴၾကပ္မတတ္ စိတ္ေတြ မြန္းက်ပ္လာရသလို။

ဒါေပမယ့္ ……

ပစၥဳပန္မွာ ဘယ္လုိပင္ မြန္းၾကပ္ေနမိသည္ ဆိုဦးေတာ့ ၊ အနာဂတ္မွာ ဘယ္လုိ ၾကံဳဦးမည္မသိ ဆိုဦးေတာ့။

သနပ္ခါးေဖြးေဖြးနဲ႕ ေမေမ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီးႏိုးထရတဲ့။ ေမေမ့ေပၚေပၚလဲွအိပ္ျပီးသနပ္ခါးဘဲၾကားလိမ္းေပးခံခြင့္ရတဲ့ မနက္ခင္းမိုးလင္းတိုင္းကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရျခင္းအတြက္။ မိဘ၂ပါး အေဒၚေတြနဲ႕ ေမာင္ႏွမတေတြ လူတို႕လုပ္ၾကံဖန္တီးထားတဲ့ ေခတ္မီမီ ေဖ်ာ္ေျဖေရး စက္ကိရိယာေတြနဲ႕ ကင္းကြာျပီး ကိုယ့္အေပ်ာ္ကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြ ေပ်ာ္ခဲ့ရျခင္းအတြက္။ ျပီးခဲ့ျပီးေသာ အတိတ္ေန႕ရက္တိုင္းအတြက္ အလြန္ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ မိပါသည္။

ထိုသို႕ဆိုျပန္ေတာ့ ….ရုပ္၀တၳဳတိုးတက္မွဳကိုမလိုလားေလေသာ အံ၀င္ခြင္က်မျဖစ္ေလေသာ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆဲြသမားၾကီးဟု ထင္ေပလိမ့္မည္။

သို႕ေသာ္ ခ်ိဳဆိုေသာ ထိုသူသည္ တခါတရံ ဆိုရွယ္ကြန္ယက္တြင္ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ေျမာေျမာသြားတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္သည္။

စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ေစခဲ့ေသာ ဆုိရွယ္ကြန္ယက္တစ္ခုကေတာ့ blogspot ျဖစ္ခဲ့၏။ မိမိ၏ ေရးသားလိုေသာ ၀ါသနာကို အရိုးသားဆံုးဖြင့္ျပႏိုင္ေသာ ေနရာ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ရိုးသားပြင့္လင္းမွဳမ်ားစြာျဖင့္ စေနာက္အိမ္လည္ကာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အားေပးသမွဳျပဳခဲ့ၾကေသာ ၀ါသနာတူ ဘေလာ့ဂါမိတ္ေဆြၾကီးၾကီးငယ္ငယ္တို႕ႏွင့္ ဆံုေတြ႕ခဲ့ရေသာ ေနရာေလးမို႕ အျခားေသာ ဆိုရွယ္ကြန္ယာက္တို႕ ဘယ္ေလာက္ပင္ တိုးတက္မ်ားျပားလာသည္ဆိုဦးေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကို ခ်စ္ခင္မွဳတို႕ကေတာ့ ပ်က္သုဥ္းေလ်ာ့နည္းသြားမည္မထင္။

------------------------------------------------------------------------------------------------------

အခ်ိန္မေလာက္ငွမွဳေၾကာင့္၄င္း ၊ တခါတရံစိတ္ေလလြင့္မွဳေၾကာင့္၄င္း ၀ါသနာၾကီးလြန္းေသာ စာတိုေပစ ေရးျခင္းဖက္ကုိ စိတ္တို႕မလြင့္ပ်ံ႕ခဲ့။ ထိုမတတ္တေခါက္စာေလးမ်ားကို သိုမွီးထားရာ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေလးဖက္ကို ေျခဦးမလွည့္ျဖစ္ခဲ့။ ခ်စ္ခင္ရေသာ ဘေလာ့ဂါမိတ္ေဆြမ်ားေရးေသာ စာတို႕ကိုအခါတိုင္းကဲ့သို႕ သြားေရာက္မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ ေျခရာေလးမ်ားမခ်န္ျဖစ္ခဲ့။

၂၀၀၈ - ၂၀၁၀ အထိေတာ့ ခ်ိဳသည္ ဘေလာ့ဂ္အေပၚသစၥာရိွလြန္းခဲ့၏။ ေရခ်ိဳးရင္း ၊ ထမင္းစားရင္း၊ အလုပ္သြားရင္းေတာင္ ဘယ္သို႕ ဘယ္ပံုဘေလာ့ဂ္ေရးရမည္နည္းဟု ကိုယ္ေရာစိတ္ပါႏွစ္လိုပါ၀င္ခဲ့ဖူးသည္။ ထို႕ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ လာဆြယ္ေသာ အိုင္တီအန္တာတိန္းမန္႕မ်ားေၾကာင့္ ခ်ိဳ႕သစၥာ ပ်က္ယြင္းသြားခဲ့သည္မွာ ယေန႕ထက္တုိင္။

သို႕ေသာ္ ဘေလာ့ဂ္ဆိုေသာ ရပ္၀န္းေလးသည္ သစၥာရိွတည္ျငိမ္စြာျဖင့္ ဘေလာ့ဂါမ်ားကို အိေျႏၵရရ အျမဲေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္သည္။ သူ႕အားေမ့ေလ်ာ့ထားေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ားအားလည္းခြင့္လႊတ္ေပးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္  ဘေလာ့ဂ္ေလးမ်ား၏ ပိုင္ရွင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဘေလာ့ဂါတို႕ကလည္း သူတို႕ဘေလာ့ဂ္ေလးမ်ားကို သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏိုင္ၾကသည္မွာ လြန္အံ့မထင္။

ခ်ိဳက ဘေလာ့ဂ္သည္သစၥာရိွလြန္းသည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ ဘေလာ့ဂါမ်ားသည္ ပို၍ ပို၍သစၥာရိွေၾကာင္း ဘေလာ့ဂ္ေဒးတြင္သိလိုက္ရ၏။ သူတို႕သည္ ဘေလာ့ဂါမ်ားအခ်င္းခ်င္းစာေရးျဖစ္ေအာင္ ဘေလာ့ဂ္ေလးအား မေမ့ေလ်ာ့ေအာင္တုိက္တြန္းၾက၏။ သူတို႕ကုိယ္တိုုင္လည္း စဥ္ဆက္မျပတ္ေရးသားၾက၏။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေလးစားအတုယူဖို႕ ေကာင္းသည္နည္း။

၂၀၁၂မွ အစျပဳကာ သူတကာတို႕ ေမ့ေလ်ာ့ျပီဟု ထင္ထားခဲ့ေသာ ခ်ိဳသည္ သစၥာရိွေသာ ဘေလာ့ဂ္ကေလးထံသို႕ ရံဖန္ရံခါသာ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့၏။ ရိုးသားစြာ၀န္ခံရလွ်င္ျဖင့္ အရင္ကလို ကိုယ္ရင္းႏွီးသူတို႕ထံေတာင္ အိမ္လည္မေရာက္ျပန္ေတာ့ တဂ္ဆိုတာဘာတုန္းဟင္လို႕ ေခါင္းကေလးကုတ္ ျပန္စဥ္းစားရမေယာင္ေယာင္။

ဒီကေန႕ေတာ့ သစၥာရိွေသာ ဘေလာ့ဂ္ကေလးႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဖို႕ ဘေလာ့ဂ္ေဒးဆုိတာေလးကို ခံစားပါ၀င္ေစဖို႕  မေဆြေလးက သတိတရႏွင့္ ဖိတ္ေခၚျပီး ရင္ျငိမ္းက အမွတ္တရ သတိေပးလုိ႕မို႕ သူတို႕ေက်းဇူးႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးအား ဖုန္တက္သုတ္ျဖစ္ပါသည္။ ႏို႕မို႕ဆိုတကယ္ပါ။ဘာမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ခဲ့။  တဂ္တာကို မသိလိုက္တာနဲ႕ အခ်ိန္ေနာက္က်သြားတာကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႕ ႏူးညြတ္စြာ ေတာင္းဆုိရင္း KPP ဆိုတာကို မေမ့မေလ်ာ့နဲ႕ သတိတရ တဂ္ေပးတဲ့ မေဆြေလးကို ေက်းဇူးအထူးပါလို႕ ေျပာရင္းနဲ႕

ဘေလာ့ဂ္ေရ…

မင္းဟာ

ငါသိပ္ခ်စ္တဲ့ ….ေနရာ

ၾကည္ျဖဴပိုင္

၆-၁၀-၁၄ တနလၤာေန႕

ည ၇ နာရီ ၁၃ မိနစ္

Read More

မ်ိဳးတူေသာ (သို႕မဟုတ္) ကဲြျပားေလေသာ နံရိုးမ်ား

“ခေရပင္ေအာက္သို႕ ေရာက္ေလတိုင္းဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးထဲကႏွင္းဟာ ၾကည္ျဖဴပိုင္ရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကို အေျခခံျပီး ေရးထားခဲ့တာလားဟင္”

“ႏွင္းေနရာမွာသာ ၾကည္ျဖဴပိုင္ဆုိရင္ ဘယ္လုိ ဆံုးျဖတ္မွာလဲ။”

ဒီေမးခြန္း၂ခုကုိ ရင္းႏွီးသူ ၆ေယာက္ထက္မနည္း ေမးလာခဲ့ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေမးလာခဲ့သူမ်ား ရိွလာခဲ့ေသာ္ ဒီပို႕စ္ေလးကို လက္ညိွဳးထိုးျပလုိက္ရင္ ဇာတ္ေၾကာင္းအတူတူကို ျပန္ေျပာရတဲ့ ဘ၀ေလးက လြတ္ေအာင္ရယ္၊ ေနာက္ျပီး မမသက္ေ၀ရဲ႕ facebook status ေလးတစ္ခုမွာ အခ်စ္အေၾကာင္းဆိုတဲ့ တဂ္ပို႕စ္ေလးအေၾကာင္း ဖတ္မိရင္းနဲ႕ ဆက္စပ္အေတြးေလးေတြ တိုက္ဆိုင္သြားတာရယ္မို႕ ဒီပို႕စ္ေလးကို ေရးလုိက္ပါတယ္။ :D

၁။ ၾကည္ျဖဴပိုင္ရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္လားဆုိေတာ့ ၁၀၀% ၾကီးမဟုတ္တဲ့အတြက္ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႕ပဲ ျငင္းဆန္ပါရေစလား။ း)

-          ခေရပင္တန္းမ်ား စီတန္းစြာရိွေနသည့္ လမ္းတြင္ KPP ေန႕တိုင္းေလွ်ာက္လွမ္းပါသည္။ သို႕ေသာ္ ျပံဳးတံု႕တံု႕ေတာ့ မလုပ္ပါ။ ရထားဂိတ္ကို အျမန္ေရာက္လိုေဇာႏွင့္ အေျပးတပိုင္း ေလွ်ာက္သည့္အခါ ေလွ်ာက္သလို၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြႏွင့္ စကားေဖာင္ဖဲြ႕ျပီး ေလွ်ာက္သည့္အခါ ေလွ်ာက္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဤအခ်က္သည္ လဲြျပန္ေလသည္ ;)

-          KPP သည္ စိတ္ဆင္းရဲလွ်င္ ၊ စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားလွ်င္ ၊ စိတ္ၾကီးလွ်င္ (အကုန္ စိတ္ခ်ည္းပဲေနာ္ :P ) ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္ပါသည္။ အခန္႕မသင့္လွ်င္ အိပ္ရာထဲေတာင္ လဲသြားတတ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အခန္း (၅) ၊ စာမ်က္ႏွာ (၄၂)ရိွ ဂရုစိုက္မွဳ ရွားပါးလြန္းေသာ ခ်စ္သူေၾကာင့္ ခ်စ္ေသာကေရာက္ေနရေသာသူ ျဖစ္ရပါလွ်င္ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း KPP ၏ အသက္၀ိၪာၪ္ထြက္ကိန္းျမင္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႕ခ်စ္သူမ်ိဳးရခဲ့ပါက မည္မွ်ပင္ခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ တရားနွင့္ေျဖ၍ သံေယာဇဥ္ျဖတ္မိေစရန္ ၾကိဳးစားရပါလိမ့္မည္။ အပ်ိဳၾကီးလုပ္သင့္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးလုပ္လုိက္မည္။ သုိ႕ကလိုေၾကာင့္ ဤအခ်က္လည္း လဲြျပန္ေလသည္။ :D

၂။ ႏွင္းေနရာမွာ ၾကည္ျဖဴပိုင္ဆိုရင့္ ဘယ္လုိဆံုးျဖတ္မလဲ ဆုိတဲ့ေမးခြန္းအေပၚေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးအေပၚ KPP ဘယ္လုိျမင္သလဲ ၊ အိမ္ေထာင္သည္တိုင္းကို ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္သလဲ ဆိုတာနဲ႕ ေျဖပါရေစလား။ း)

-          ဘ၀ဆိုတာ ခဏပါ။ ဒါေပမယ့္ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ကလိုက္ရတဲ့ဇာတ္ေတြက စံုလို႕။ တစ္ေယာက္တည္း ဘ၀ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ကသြားၾကသလုိ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြနဲ႕ ကသြားၾကသူေတြလည္းရိွရဲ႕။

-          တစ္ေယာက္တည္း ကသူေတြမွာ အတြယ္အတာမရိွေတာ့ တခါတေလ လူးလူးလိမ့္လိမ့္၊ ဘ၀ဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲလို႕ ေတြးယူရတဲ့အခ်ိန္ေတြရိွသလို ၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ၾကိဳးကိုင္ျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ၾကီးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္လည္း ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေန၀င္ခ်ိန္အတြက္ ေသခ်ာဖို႕ေတာ့ ၾကိဳတင္စီစဥ္ဖို႕ လုိလိမ့္မယ္။

-          သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြျငိ၊

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခ်စ္ၾကည္ျပီး သစၥာတည္တဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ ၊ သားသမီးေတြက အေတာင္နဲ႕ပ်ံသြားရင္ေတာင္မွ သိတတ္လိမၼာလြန္းေတာ့ ေႏြးေထြးၾကည္ႏူးတဲ့ သူတို႕ဘ၀၊ သူတပါး အားက်ရတဲ့အထိျငိ သြားၾကသလုိ၊ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ မ်က္ရည္နဲ႕စစ္ခင္း၊ ကတုပ္က်င္းထဲက မထြက္ရတဲ့ ဘ၀သာသာ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ လင္အပူ ၊ ဇနီးအပူ ၊ သားသမီးအပူေတြနဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္ဆိုတာ မေသဆံုးခင္က ေမွာင္မိုက္ႏွင့္ျပန္တယ္။

တခါတေလေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကုိ ေဘးလူအေနနဲ႕ ၾကည့္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးခဲ့ဖူးပါတယ္။

အင္း…သူ႕အိမ္ေထာင္ေရးေလးကေတာ့ ကံေကာင္းလိုက္တာ။

ျဖစ္ရေလ..သူကေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရး ကံဆိုးရွာတယ္။  စသည္ျဖင့္ေပါ့။

အိမ္ေထာင္ေရးကံေကာင္းသူေတြကို ေတြ႕ျပန္ေတာ့ သူတုိ႕ဘ၀ေလးေတြအတြက္ မုဒိတာ ပြားမိပါတယ္။ ၾကည္ႏူးဖို႕ ေကာင္းတဲ့ သူတို႕ဘ၀ေလး သားသမီးေျမးျမစ္ေတြရလာသည္အထိ ဒီတိုင္းဆက္တည္ျမဲဖို႕၊ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြကလည္း သူတို႕ကို အားက်အတုယူျပီး ေကာင္းေသာအက်င့္ကို အေမြခံဆက္ယူေစဖို႕ ဆႏၵေလးက ျဖစ္လာပါတယ္။

အိမ္ေထာင္ေရးကံဆုိးသူေတြကို ေတြ႕ရင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းေတာ္ေတာ္ျဖစ္မိပါတယ္။ လင္ဆိုးမယား တဖားဖား၊ သားဆိုးမေအ တေပေပ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ေတြ႕ရင္ ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြ ကိုယ္စား ရင္ေမာမိျပန္တယ္။

တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ လူတိုင္းေျပာၾကသလို ထီထိုးတာနဲ႕ထပ္တူပါပဲ။ ထီထိုးတာက ဘ၀နဲ႕ မရင္းရေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရးကေတာ့ ဘ၀နဲ႕ရင္းရလို႕ ၾကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရသလိုပဲျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

မိတ္ေဆြေတြထဲမွာ လူမ်ိဳးတူကုိ ယူထားျပီး ေဖာက္ျပန္မွဳေတြေနာက္ စီတန္းလိုက္ေနတာေၾကာင့္ အတြင္းက်ိတ္လိွဳက္စား စိတ္ဆင္းရဲေနရတဲ့ ေမာင္ႏွံေတြကို ေတြ႕ဖူးတယ္။ ထို႕အတူ သိပ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကျပီး ေဘးလူအားက်အတုယူေနရတဲ့ ေမာင္ႏွံေတြလည္း ဒုနဲ႕ေဒး။

လူမ်ိဳးမတူသူကုိ ယူထားေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာ ႏွစ္သက္ရာဘာသာကို လြတ္လပ္စြာယံုၾကည္ကိုးကြယ္ၾကတယ္။ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ေဖးမျပီး သစၥာရိွရိွနဲ႕ ခ်စ္သြားလိုက္ၾကတာမ်ား အသက္ေတာင္ ၇၆ႏွစ္ရိွေပါ့ဆိုတဲ့ေမာင္ႏွံမ်ိဳးနဲ႕လည္း ခင္မင္ဖူးတာေၾကာင့္ ဒါဟာ လူမ်ိဳးနဲ႕မဆိုင္ဘူးလုိ႕လည္း သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

အဓိကအေနနဲ႕ အိမ္ေထာင္ဆိုတဲ့ အသိုက္အျမံဳတစ္ခု တည္ေဆာက္ျပီးရင္ တည္ျမဲေအာင္ ၾကိဳးစားၾကေစလိုပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ငဲ့ညွာေစခ်င္တယ္။ တစ္ဦးဆႏၵကုိ တစ္ဦးက ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္တယ္။ ေဖးမၾကင္နာသင့္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ လ်စ္လွ်ဴရွဳ ေခ်ာင္ထိုးျခင္းမျပဳသင့္ပါဘူး။ အဲ့အခ်က္ေတြအားလံုးကို ေပါင္းျပီးလူေတြ သတ္မွတ္တာက နားလည္မွဳတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့….အဲ့သည့္နားလည္မွဳေလး၊ ၾကင္နာျမတ္ႏိုး သစၥာရိွမွဳေလးေတြကို ျမင္သူတိုင္း အားက်ရတဲ့အထိ အိမ္ေထာင္သည္တိုင္းကို ျဖစ္ေစလုိပါတယ္။

KPP ဟာ ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကံကုိယ္ မျမင္ႏိုင္ေသးသူပါ။ မ်က္စိတစ္မွိတ္ လွ်ပ္တစ္ျပတ္အတြင္းမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္သြားတဲ့ အေျခအေနေတြလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ၾကံဳဖူးတဲ့အတြက္ အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ေနျဖစ္သြားမလား၊ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳျဖစ္မလဲ ဆိုတာေတြဟာလည္း ၾကိဳမသိႏိုင္ေသးတဲ့ကံ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္္ KPP သာ ႏွင္း ေနရာမွာဆိုရင္ ဘယ္လုိ  ဆံုးျဖတ္မလဲလုိ႕ ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းမွာေတာ့ ဆြံ႕အ ေနပါရေစ။ တစ္ေန႕ေန႕ၾကံဳလာရင္ တစ္ခုခုေတာ့ ဆံုးျဖတ္ျဖစ္သြားမွာပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မည္သို႕ပင္ တဲြဖက္ထားသည္ျဖစ္ေစ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္စြာျဖင့္ ေက်နပ္တည္ျမဲေနေသာ အိမ္ေထာင္ေရးကိုသာ ျဖစ္ေစဖို႕ ဦးတည္စဥ္းစားမည္ျဖစ္သည္။

ပတ္၀န္းက်င္က ခ်စ္သူေတြ ဇနီးေမာင္နွံေတြကို ၾကည့္ျပီး သံုးသပ္မိတာကေတာ့

အခ်စ္သည္

-          အသက္အရြယ္ႏွင့္မဆုိင္

-          လူမ်ိဳးႏွင့္မဆိုင္

-          ရုပ္ရည္ႏွင့္မဆိုင္

-          အက်င့္စာရိတၱႏွင့္မဆိုင္

-          ရင္ထဲမွ ခ်စ္ျခင္းတရားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္၏။

တစ္ကုိယ္တည္းဘ၀တြင္ မိမိ၏ ဂုဏ္ေရာင္ ကိုယ္ရည္ကုိယ္ေသြးသည္ မိမိ၏ လုပ္ရပ္တစ္ခုတည္းေပၚတြင္ မူတည္ေနေသာ္လည္း..

ဘ၀ ၂ခုကိုေပါင္းစပ္၍ တစ္ဘ၀အျဖစ္ တည္ေထာင္ထားၾကေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံတို႕တြင္မူ ခင္ပြန္းသည္၏ စီးပြားေရး ၊ လူမွဳေရး ၊ မိသားစုအေရးတို႕တြင္ ဘက္စံုညီမွ်ေအာင္ျမင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွဳေၾကာင့္ ဇနီးသည္၏ ဂုဏ္ရည္တက္သကဲ့သို႕ ၊ ထိုကဲ့သုိ႕စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေစရန္ပံ့ပိုးကူညီေသာ ဇနီးသည္၏ လိမၼာသိတတ္ေသာ စြမ္းရည္ေၾကာင့္ ခင္ပြန္းသည္၏ ဂုဏ္ေရာင္လည္း ထြန္းေျပာင္ျပန္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ မိမိ၏ ကိုယ္ရည္ကုိယ္ေသြးသည္ ခဲြခြာထား၍ မရစေကာင္းေသာ မိမိနံရုိးတစ္ေခ်ာင္းေပၚတြင္ မီွတည္ေနျပန္သည္။

အမ်ိဳးအစား တူညီေသာ နံရိုးေလးမ်ား ေပါင္းစပ္ထားသည္ ျဖစ္ေစ ၊ မတူညီစြာ ကဲြျပားေနသည့္ နံရိုးေလးမ်ား ေပါင္းစပ္ထားသည္ ျဖစ္ေစ။ ေန၀င္ခ်ိန္ကုိ အတူတကြ လွပစြာ ၀င္သြားၾကေစလိုပါသည္။

ခေရပင္ေအာက္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္သြားေသာ ၀တၳဳတိုေလးထဲမွ ဇာတ္ေကာင္ႏွင္းသည္ အမ်ိဳးအစားမတူေသာ နံရိုးေလး ေသာမက္စ္အား ခ်စ္စိတ္မ၀င္ေသာေၾကာင့္ ျငင္းပယ္ခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ခ်စ္ၾကည္ေမြ႕ခဲ့သည္ ရိွေသာ္ သူမအား တစ္ဘ၀စာ စိတ္ခ်မ္းသာေစမည့္ ထိုနံရိုးေလးအား လက္ခံေလမည္လား မေသခ်ာ။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုေမးခြန္းကို ေျဖဖို႕ရာ….ဇာတ္လမ္းဆင္ခဲ့သူ KPP အား ဆြံ႕အ ေနခြင့္ျပဳလွည့္ပါ။

ၾကည္ျဖဴပိုင္

၂၅။ ေမ ။ ၂၀၁၄

တနဂၤေႏြေန႕

Read More

ပထမဆံုး စာမ်က္ႏွာမွ ဦးဆံုးေသာ မွာတမ္း

(၁)

“လာပါ မင္းမင္းရယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစတည္းက ေမာင္ေျပာခဲ့တာေပါ့။ မလာပါနဲ႕ဆုိတာကုိ။ ခုေတာ့ ဇြတ္မေလးပဲ စိတ္ဆင္းရဲရျပီ။”

နဖူးကို လက္ညိွဳးေလးနဲ႕ လာထိုးကာ ေျပာလုိက္ေသာ ေမာင့္အား သာမန္အခ်ိန္တြင္ စိတ္ဆိုးမိလိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခုလုိ အပူလံုးၾကြေနေသာအခ်ိန္တြင္ စိတ္မဆိုးအား။ တကယ္ေတာ့ သူမ ဇြတ္ပူဆာ၍သာ ေမာင္က ကန္႕လန္႕ကန္႕လန္႕ ပါလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဗဒင္ ယၾတာေတြကို အယံုအၾကည္မရိွေသာ ေမာင္က ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မည္။ မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းတာျဖစ္မည္ဟုသာ လက္ခံယံုၾကည္ထားသူျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ အလာခရီးတြင္ တျဖစ္ေတာက္ေတာက္။ အၾကားအျမင္ဆရာေရွ႕ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ကုတ္ရွာသည္။ သူမကေတာ့ ဆရာ၏ ေဟာခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီကာ စီးပြားတရိွန္ထိုး တိုးတက္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွံကို အားက်၍ ေမာင္ႏွင့္သူမအတြက္လည္း ေကာင္းေသာ ရလဒ္မ်ားသာ ေဟာမည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္ကာ ေမာင္မၾကိဳက္သည့္ၾကားက ဇြတ္ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

(၂)

“သမီးတို႕ ၂ေယာက္က အသစ္စက္စက္ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြျဖစ္တယ္။ သမီးဘ၀မွာ အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ သားသမီးေတြ စည္စည္ပင္ပင္နဲ႕ ျပည့္စံုတဲ့မိသားစုၾကီးအျဖစ္ေပါ့။ သမီးဟာ ဘ၀မွာ ေပးသေလာက္ ျပန္မရတဲ့ ေမတၱာမ်ိဳးေတြပဲ ေတြ႕ခဲ့ရေပမယ့္ ခုသမီးရဲ႕ ခင္ပြန္းနဲ႕ေတြ႕တဲ့အခါ သူဟာ သမီးအတြက္ပဲ ေပးဆပ္ေနဖို႕ အဆင္သင့္ရိွခဲ့တဲ့အတြက္ သမီးဟာ ရယူသူတစ္ေယာက္လိုကုိ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္မလား သမီး။”

သူမတို႕ ၂ဦး အၾကားအျမင္ဆရာေရွ႕ ခပ္က်ံဳ႕က်ံဳ႕ ထိုင္လိုက္ရံုရိွေသးခ်ိန္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားမ်ားေၾကာင့္ သူမ အံ့ၾသ မွင္သက္သြားမိသည္။ သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ သူမအေပၚ ေမာင္၏ ၾကင္နာယုယမွဳမ်ားေၾကာင့္ အေၾကာင္းမသိသူဆိုလွ်င္ သမီးရည္းစား အဆင့္ဟုပင္ ထင္မွတ္တတ္ၾက၏။ သူမတို႕ ႏွဳတ္မွ ဇနီးေမာင္ႏွံပါဟု မေျပာသေရြ႕ မသိတတ္ၾက။ ယခုမူ…..အို အၾကားအျမင္ဆရာပဲေလ လူကဲခတ္ တစ္ဖက္ကမ္း ခတ္ေနေတာ့မေပါ့။ ဟူ၍သာ ခပ္တိမ္တိမ္ျပန္ေတြးလို္က္သည္။ ဆရာေဟာခ်က္ေတြ သိပ္မွန္တာပဲ မင္းမင္း။ ငါတို႕အေၾကာင္းကုိ အရင္စံုစမ္းျပီးမွ ေဟာသလားေတာင္ ထင္ရတယ္။ နင္သြားျပီးမွ ငါေျပာတာ မွန္ေၾကာင္းေတြ႕မယ္။ ဟူေသာ သူငယ္ခ်င္းမ၏ စကားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိ၏။

“သမီးတို႕ ၂ေယာက္ဟာ အိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းၾကရမယ့္ ကံဇာတာမပါဘူး။ ရွင္ကဲြဆိုတာထက္ ေသကဲြ ကဲြၾကရမွာ။”

ေယာင္ကန္းထိတ္လန္႕စြာျဖင့္ ေမာင့္ေျခသန္းေလးကို ဆဲြကိုင္မိသည္။

”ဆရာတတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ ယၾတာစီစဥ္ေပးပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ဇာတာေတြကတခါတရံ ျပင္မရတတ္ဘူး။ ဆရာတို႕အေနနဲ႕ အခ်ိန္ေရႊ႕ဆိုင္းသြားေအာင္သာ ၾကိဳးစားေပးႏိုင္တယ္။ သမီးတုိ႕ေမာင္ႏွံ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ျမဲျမံၾကေစဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပါ။ ကဲ.. ေမးခြန္း ၃ခုေမးႏိုင္တယ္။ဘာသိခ်င္လဲ ေမးၾက”

ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာကို ေမာင္က တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ကာ လက္ဖ်ားမွ အသာဆဲြယူ မတ္တပ္ရပ္ေစသည္။

“မရိွေတာ့ပါဘူးဆရာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကုိ သြားခြင့္ျပဳပါဦးခင္ဗ်”

ထို႕ေနာက္ သူမသည္ မည္သို႕မည္ပံု အျပင္သို႕ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္ မသိေတာ့။ ခုေတာ့ နဖူးကုိ ေမာင္က လက္ညိွဳးေလးထိုးျပီး ေျပာေနတာေတာင္ အခါတိုင္းကဲ့သို႕ ကတ္ကတ္လန္ ရန္ေတြ႕ဖို႕ သတိမရ။

(၃)

မယံုၾကည္ေသာ္လည္း ေမာင္ကေတာ့ ထိုေန႕မွစ၍ သူမကို ပိုလို႕ဂရုစိုက္ခဲ့သည္။ အရာရာ စိတ္ထိခိုက္ ခံစားလြယ္တတ္ေသာ ႏွလံုးေရာဂါသည္ သူမအတြက္ ေမာင္သည္ အားေဆးတစ္ခြက္ေပပဲ။ မိဘမဲ့တစ္ေကာင္ၾကြက္ သူမဘ၀တြင္ ေမာင္သည္သာ အမိ ၊ အဖ၊ တြယ္တာစရာ ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးခဲ့၍ ေက်းဇူးတင္ရသည္။ သူမဘ၀ အတိတ္ေတြကခါးလွ၏။ ေမာင္ႏွမမဲ့၊ မိဘ ၂ပါးကြယ္လြန္ေတာ့ ငတ္မြတ္ခဲ့ေသာ အခ်စ္တုိ႕ကုိ ရွာေဖြခဲ့ေသာ္လည္း ရခဲ့ေသာ အခ်စ္မ်ားက သူမအား အရွံဳးေတာထဲသို႕သာ ထုိးသိပ္သြားခဲ့ၾကသည္။ အခ်စ္စစ္စစ္ကို ရွာေဖြခဲ့ေသာ သူမသည္ မ်က္ႏွာမ်ားလွခ်ည့္ ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုကုိ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူး၏။ ထိုသို႕ျဖင့္  မိမိကိုယ္ကိုသာ ခ်စ္တတ္ေစရန္ ၾကိဳးစား၍ တည္ျငိမ္ေနခ်ိန္တြင္ ေမာင္ႏွင့္ ဆံုခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သူမရဲ႕ အတိတ္ခါးခါးတို႕ကုိ ေမာင့္ရဲ႕ အရိပ္မားမားျဖင့္ ျပန္လည္ မိုးေပးျခင္းျဖင့္ အနာဂတ္တို႕ ျပန္လည္ ေတာက္ေျပာင္လာခဲ့ရသည္။ အခ်စ္ကို ငတ္မြတ္စြာ ရွာေဖြြခဲ့ဖူးေသာသူမအတြက္ ေအးျမနားလည္ႏိုင္စြမ္းေသာ ၾကင္နာျမတ္ႏိုးမွဳမ်ားျဖင့္ ေမာင္က ခ်စ္ျပခဲ့သည္။ သူမ၏ အတိတ္တို႕အတြက္လည္း နားလည္ေပးႏိုင္စြမ္းရိွသူျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူမသည္ မေအကို ကပ္ဘိေလေသာ သားငယ္ကဲ့သို႕ ေမာင့္အား တြယ္တာျမတ္ႏိုးမိသည္မွာ ဆန္းေလသည္လား။ ဆန္းသည္အံ့ေတာ့ မထင္ေပ။

“မင္းမင္း ေမာင္တို႕ကုိ ဟုိဆရာေဟာတာ မွတ္မိေသးလား။ ေသကဲြ ကဲြမယ္တဲ့။ ခုၾကည့္စမ္း ေမာင္တို႕ အိမ္ေထာင္သက္ ၂ႏွစ္ခဲြေက်ာ္ျပီ။ ခုေလာက္ဆို မင္းမင္း အစဲြေတြ ျပယ္သင့္ျပီေနာ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မထားနဲ႕။ သူေျပာတဲ့အထဲက ေကာင္းတဲ့ အၾကံေလးေတြယူ။ ဘုရားတရားမေမ့နဲ႕ ဟုတ္ျပီလား။ မင္းမင္းက်န္းမာေရးအတြက္ ေမာင္စိတ္ပူတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကုိ က်င့္ယူမွ၊ ေျပာင္းလဲယူမွ မင္းမင္း က်န္းမာမယ္။ အဲ့ဒါကလည္း ကာယကံရွင္မင္းမင္း အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတယ္။ ေမာင္ေျပာတာ သေဘာေပါက္လား။ လိမၼာရမယ္ေနာ္။”  

“အင္းပါ…မင္း ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ သဘက္ခါ ေမာင့္ေမေမတို႕ဆီသြားရင္ မင္းမင္းလည္း လုိက္ခ်င္တယ္ေမာင္။ မင္းမင္း ေတာင္ၾကီးကုိ မေရာက္တာ ၾကာျပီ။”

“ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ မလိုက္ပါနဲ႕ဦးကြာ။ မိုးေတြက အဆက္မျပတ္ရြာေနတာ။ ဟိုေရာက္ရင္လည္း မင္းမင္း ေလွ်ာက္လည္လို႕ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေမာင္ကလည္း အလုပ္မအား။ မုိးေတြကလည္း ရြာမို႕ မင္းမင္း ပ်င္းေနမွာကြ။ လိမၼာတယ္ေနာ္ ေႏြက်မွ လုိက္ခဲ့။”

“အင္း…အဲ့ဒါဆုိလည္း ျပီးေရာ။ မိုးျခိမ္းရင္ေတာ့ မင္းမင္းတစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာက္ေနရေတာ့မွာ။”

ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ သူမေျပာမိေတာ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာ ညိွဳးလ်သည္။ တကယ္ေတာ့ ၂ေယာက္အတူ ဘ၀ကုိ တည္ေထာင္ျပီ ဆိုကတည္းက မခဲြခြာစဖူးမို႕ ေမာင္လည္း သူမလိုပင္ ၀မ္းနည္းေနရွာမည္။

ေနာက္တစ္ေန႕ေရာက္ေတာ့ နာမည္ၾကီး အမွတ္တံဆိပ္ ပန္းဆီေရာင္ ႏွင့္ လိေမၼာ္ေရာင္ ႏွဳတ္ခမ္းဆီ ၂ဗူးကို ၀ယ္လာျပီး သူမ ႏွဳတ္ခမ္းတြင္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ တဲြစပ္ဆိုးေပးသည္။

 “ၾကည့္စမ္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လွသြားသလဲလို႕ ။ ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြလည္း အရင္လို ေျခာက္မေနေတာ့ဘူး ေတြ႕လား။ မင္းမင္း ေန႕တိုင္း ႏွဳတ္ခမ္းနီဆိုးျပီး ေမာင့္ကို ေစာင့္ေနေနာ္။  ေမာင္ျပန္လာရင္ ေဟာဒီ့ ႏွဳတ္ခမ္းဖူးေလးနဲ႕ ၾကိဳေန။ သိပ္လွတဲ့ ေမာင့္မိန္းမ။  မိုးျခိမ္းသံ မၾကားရေအာင္ MP3 ထဲမွာ တရားေတြ ေမာင္အျပည့္ထည့္ထားတယ္။ နားၾကပ္ေလးနဲ႕ တပ္ျပီး တရားနာရင္း အိပ္ေနာ္။ သိပ္မၾကာပါဘူးကြာ။ ၆ရက္တင္ပါ။”

“ေမာင္လည္း ကားကို သတိထားေမာင္းေနာ္။ ဟိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း မင္းမင္းကို ဖုန္းဆက္ေပး”

“အိုေက…စိတ္ခ်”

ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ မင္းမင္းအိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးတာေၾကာင့္ ညင္သာစြာလွဳပ္ရွားျပီး ရက္တိုခရီးတစ္ခုကို သြားခဲ့တဲ့ ေမာင္ဟာ မင္းမင္းကို ထားျပီး ထာ၀ရထြက္သြားခဲ့လိမ့္မယ္လုိ႕ မင္းမင္း မထင္မွတ္ထားခဲ့ပါ။ ေတာင္ေကြ႕လမ္းမွာ ဘီးေခ်ာ္တိမ္းေမွာက္ျပီး ပဲြခ်င္းျပီး လူ႕ေလာကကို စြန္႕ခြာသြားသူဟာ ေမာင္တဲ့လား။

(၄)

ပဋာေျမလူးသည္ဆုိေသာ ခံစားခ်က္ကို ယခုေတာ့ သူမခံစားဖူးျပီ။ ကံတရားက မ်က္ႏွာသာ မေပးခ်င္ေတာ့ ေမာင္ႏွင့္အတူ ေတာင္တက္လမ္းသို႕ မလုိက္ခဲ့ရယံုမွ်မက ေမာင့္သတင္းၾကားရေတာ့လည္း ေသဆံုးျခင္း လမ္းကို သြားခြင့္မေပးခဲ့။ အတြင္းလူနာအျဖစ္ ေလာကၾကီးႏွင့္ ၄ရက္တာ အဆက္ျပတ္ကာ ေမာင့္စ်ာပနပင္ မမီေလေတာ့ ခါးခဲ့ေသာ အတိတ္ထက္ပင္ ပစၥဳပၸန္က သူမအား က်ဥ္ေလ၏။

အသက္ ၂၅ႏွစ္အရြယ္ မုဆိုးမ ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္မွာ ပစၥည္းဥစၥာေတြ လွ်ံပယ္စြာ က်န္ခဲ့ေတာ့ အခ်စ္ရိပ္တို႕ျဖင့္ မိုးေပးခ်င္သူတို႕ ဒုနဲ႕ေဒး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္စစ္ႏိုင္မွာမို႕လုိ႕လဲ။ ေမာင္ေပးခဲ့တဲ့ အရိပ္စစ္ေအာက္မွာ အခက္ေတာ့ မခ်ိဳးလိုေပ။

မင္းမင္း ခု ေန႕တုိင္း ႏွဳတ္ခမ္းဖူးေလးကို ေဆးဆိုးျပီး လွေအာင္ျပင္ေနတယ္ေမာင္။ ဒါေပမယ့္ တရားေတာ့ ေန႕တုိင္းမနာျဖစ္ဘူး။

စီးကရက္ မီးခုိးေငြ႕ေတြ မွဳတ္ထုတ္ျပီး အေငြ႕ေတြၾကားထဲ ေမာင့္ပံုရိပ္ေဖာ္ၾကည့္ရတာလည္း ေမာင္ မင္းမင္းအနား ရိွသလိုပါပဲ။ စီးကရက္ေသာက္တာ ေမာင္မၾကိဳက္ဘူးလုိ႕ မေျပာရဘူးေနာ္ေမာင္။ အေငြ႕ေတြထဲ ေမာင့္အရိပ္ရွာခြင့္ေလးေတာ့ မင္းမင္းကို ေပးပါ။

ေမာင္နဲ႕ အတူ ေလွ်ာက္သြားဖူးတဲ့ ေနရာေတြ မင္းမင္း သြားတယ္ေလ။ ေမာင္ၾကိဳက္တဲ့ အစာေတြလည္း ေမာင့္ကိုယ္စား စားေပးတယ္။ ေမာင့္အနား ရိွေနသလို ခံစားခ်င္ရင္ေတာ့ မင္းမင္း စီးကရက္ဖြာပစ္လုိက္တာပဲ။ မင္းမင္းေရာဂါ အေျခအေနအရ အဲ့လိုေလွ်ာက္လုပ္မေနသင့္ဘူးတဲ့ ဆရာ၀န္က ဆူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လည္းေမာင္ရယ္ ေမာင့္ကို စိတ္ကူးနဲ႕ ျမင္ေနရရင္ပဲ မင္းမင္း ေက်နပ္လွေပါ့။

ေမာင္၀ယ္ေပးတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းဆီေလးေတြက ေနာင္ ၃ႏွစ္ၾကာမွ expire ျဖစ္မွာတဲ့။ အဲ့အခ်ိန္ထိ မင္းမင္း ဆိုးခြင့္ရပါ့မလား မေသခ်ာဘူးေမာင္။ ခုေတာ့ ေန႕တုိင္းဆိုးတယ္။ 

မနက္ခင္းတိုင္း ဆြမ္းေလာင္းတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မေတြးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးေနတယ္။ ေတြးျဖစ္လာတဲ့ အသိကိုသိမိတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာေတြကိုပဲ ရွာၾကံေတြးတယ္။ ၾကံဳလာသမွ် အကူအညီလိုအပ္သူေတြကို မင္းမင္းတတ္ႏိုင္သမွ်ကူတယ္ေလ။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ ဘ၀ေဟာင္းကို စြန္႕ခြာသြားခဲ့တဲ့ ေမာင္က ေနတတ္ေအာင္သာမက ေသတတ္ေအာင္လည္း သင္ေပးသြားတယ္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြက ေျပာၾကတယ္ေမာင္။ ဟုတ္မွာပါ။ ခုဆို မင္းမင္း အခ်ိန္တိုင္း ျဖစ္ပ်က္သေဘာတရားကိုလည္း ပြားမ်ားေနတတ္ခဲ့ျပီ။ 

မင္းမင္းနဲ႕ ေမာင္တို႕က လက္ရိွရခဲ့တဲ့ ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားျပီး ျမတ္ႏိုး ၾကင္နာ နားလည္မွဳေတြ ေပးခဲ့ၾကျပီးျပီပဲ။ ေနာင္တဆိုတာ ရစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ ေနာ္ေမာင္။ တစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေယာက္က အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေပးဆပ္ခဲ့ၾကဖူးတာပဲ။ 

ေသတမ္းစာဆိုတာ မင္းမင္းတို႕ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ေတာ္ရံုမေရးၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေကာင္ၾကြက္ မင္းမင္းကေတာ့ေရးခဲ့တယ္။

မင္းမင္းတို႕ ၂ေယာက္ပိုင္တဲ့ အိမ္ေလးကို ေရာင္းခ်ျပီး့ မိဘမဲ့ကေလးေတြ ေနာင္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေနရာမွာ အသံုးခ်ဖို႕ အဓိကထား ေရးခဲ့တယ္။ ေမာင္ေက်နပ္ေနမွာပါ။

နိဂံုး

ေသမယ့္အခ်ိန္ကို ပ်မ္းမွ်တြက္ခ်က္လုိ႕ရတဲ့ အေျခအေနကလည္း အနည္းဆံုးေတာ့မင္းမင္းအတြက္ လုပ္သင့္တာေလးေတြ လုပ္သြားခြင့္ရတယ္။

အခ်ိန္မေရြး ေခါက္ကနဲ ေသသြားႏိုင္တဲ့ အေျခအေနကိုလည္း သိေနတာမို႕ မင္းမင္း အိတ္ထဲမွာ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလးေတာ့ အျမဲသယ္သြားတယ္ သိလား။

မင္းမင္း ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ၊ ျဖစ္ခြင့္မရတဲ့ အရာေတြ။ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေတြကို လူေတြ ဖတ္မွာ မဖတ္ဘူး ေသခ်ာမသိတဲ့ ဒိုင္ယာထဲမွာ ေန႕တိုင္းေရးျဖစ္တယ္ေမာင္။

စာအုပ္ေလးရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ လူတိုင္းျမင္သာတဲ့ စာလံုးေလးနဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုးအခ်က္ကို မင္းမင္းေရးထားတယ္။ ဒါမွ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္မိသူက စ်ာပနအတြက္ မင္းမင္းဆႏၵအတိုင္းစီစဥ္ေပးႏိုင္မယ္ေလ။

ကၽြန္မမ်က္ႏွာေပၚတြင္ သနပ္ခါး မိတ္ကပ္မ်ား ရိွေနပါက အသင္တို႕အား ဖယ္ရွားခြင့္ျပဳသည္။ သို႕ေသာ္ ႏွဳတ္ခမ္းနီတစ္စက္ကိုေတာ့ ေက်းဇူးျပဳ၍ ခ်န္ထားေပးလိုပါသည္ လို႕။

ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေသသည့္တိုင္ေအာင္ ေမာင့္အမွတ္တရဟာ မင္းမင္းနဲ႕အတူ ပါသြားမယ္ဆိုတာပါပဲ။

ၾကည္ျဖဴပိုင္

၂၀ ရက္ ၄ လ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္

ေန႕လည္ ၁နာရီ

Read More

ေက်ာင္းသူ

Photo Source : Google

(၁)

သူမအၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ကို သူကေမးလာခဲ့ေတာ့ အျဖဴေရာင္ဟုရဲရင့္စြာပဲေျဖခဲ့သည္။ ဒုတိယနဲ႕တတိယအၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ကိုေျပာပါဦးဟု သူကထပ္ေမးျပန္သည္။ အဲ့သည့္ေမးခြန္းမွာေတာ့ သူမအနည္းငယ္ေတြေ၀ခဲ့ရသည္။ အနီေရာင္ဟာ သူမရဲ႕ ဒုတိယအႏွစ္သက္ဆံုးအေရာင္ျဖစ္တတ္သလုိ တခါတရံက်ျပန္ေတာ့ အျပာေရာင္ေလးကလည္းသူမရဲ႕ႏွစ္သက္မွဳမ်ားကုိ ခိုးယူတတ္ျပန္သည္ေလ။ တတိယအေရာင္ကိုေတာ့ သူမ မဆိုင္းမတြပဲေျဖလိုက္ႏိုင္ပါတယ္ အနက္ေရာင္ပါလို႕။

သူမရဲ႕အေျဖကုိၾကားေတာ့ ရယ္စရာ မပါခဲ့ပါဘဲလ်က္ သူကဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာျပန္သည္။

“နင္ကလည္း ဘာအထာလဲဟ။ ငါ့စကားထဲမွာ ရယ္စရာပါတယ္လုိ႕ေတာ့ ငါမထင္ပါဘူး။ ဘာေတြမ်ားရယ္ေနရျပန္တာတုန္း”

ေခါင္းေမာ့ရယ္ေနေသာသူက အရယ္ကိုရပ္ကာ သူမကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာေျပာလာသည္။

“နင့္ကုိငါၾကည့္ေနတာ။ နင္ဟာျပတ္သားမွဳနဲ႕ေတြေ၀မွဳေတြ ဒြန္တဲြေနတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပဲ။ ျပတ္သားလိုက္ရင္လည္း နင့္ထက္ ၂ေယာက္မရိွဘူး။ ေတြေ၀ျငိတြယ္ျပန္ရင္လည္း ဆင္ေကာ္ေတာင္အရွဳံးေပးရေလာက္ေအာင္ခြာဖို႕ခက္တယ္။ တကယ့္ကို ဂြတီးဂြက် ေကာင္မေလး။ အဲ့သည့္အေခၚအေ၀ၚနဲ႕ နင္ခု၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီနဲ႕ စဥ္းစားမိလို႕ရယ္တာေဟ့။ ရွင္းျပီလားဟ”

သူေျပာမွ သူမလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္လုိ႕ငံု႕ၾကည့္မိသည္။ ဟင္း…ဒါမ်ားရယ္စရာက်လုိ႕ အာလာဒင္ေဘာင္းဘီၾကိဳက္လုိ႕ အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ျပီး ရတဲ့ပုိက္ဆံထဲက၀ယ္ထားရတာ။ လူမ်ားသူ႕ရယ္စရာက်လို႕…ဟု မေက်မနပ္ေတြးလိုက္မိသည္။

အေတြးႏွင့္အတူ ႏွဳတ္ခမ္းစူသြားတဲ့ သူမကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းက သူကေရွ႕တြင္ခ်ထားေသာ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကုိ တခ်ိဳက္တည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္။

“ကဲ…ႏွဳတ္ခမ္းစူေထာ္ေထာ္နဲ႕ ေဒၚစူပုတ္ေလးေရ။ ငါေတာ့ အတန္းတက္ဖို႕သြားေတာ့မယ္ေဟ့။ နင္လည္းစာၾကည့္ေနရင္း ငိိုက္မေနနဲ႕ဦး” ဟုဆိုကာ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားခဲ့သည္။

ထြက္သြားတဲ့သူ႕ေက်ာျပင္ကုိ အဓိပၸါယ္မဲ့ ေငးၾကည့္ေနရင္းက ဖတ္လက္စ lecture slide ကုိဆက္ဖတ္ေနမိသည္။ ခဏပါပဲ။ အေတြးတို႕က စာက်က္စရာမလိုေသာဘ၀ ဆီသို႕သာ  တ၀ဲလည္လည္။ မ်က္ေစ့ကုိိမွိတ္ ေခါင္းကို ခပ္ျပင္းျပင္းခါရမ္းလုိက္ရင္း စာထဲသို႕သာ စိတ္ကုိဇြတ္ႏွစ္လုိက္သည္။  First Semester စာေမးပဲြနီးျပီေလ။

(၂)

Part Time လုပ္ရတာ ပင္ပန္းလွသည္။ စာေမးပဲြနီးျပီမို႕ စာၾကည့္ရခ်ိန္ပိုမ်ားေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ မေထာင္းသာလွေပမယ့္ မတ္တပ္ၾကာၾကာရပ္တိုင္း ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ သူမအတြက္ေတာ့ Part Time လုပ္ေသာ ေန႕ရက္တုိင္းဟာ ပင္ပန္းလြန္းခဲ့ရတာ။

အဲယားကြန္းမ်ားစြာဖြင့္ထားတဲ့ Hyper Market ၾကီးထဲမွာ တေန႕ကုိ အနည္းဆံုး ၆ နာရီေလာက္ မတ္တပ္ရပ္ရင္း လက္ကိုလည္း ဇယ္ဆတ္သလုိ မရပ္မနား လွဳပ္ရွားရင္း ပစၥည္းေတြကုိ scan ဖတ္ရေသးတာ။

တခါတရံ အသက္ၾကီးသူေတြေစ်းလာ၀ယ္လုိ႕ ဆန္အိတ္အေလးၾကီးေတြ နဲ႕ဆပ္ျပာရည္ပံုးအၾကီးၾကီးေတြ၀ယ္လာရင္းနဲ႕ scan ဖတ္ရန္လြယ္ကူေစဖို႕ ေကာင္တာေပၚတင္ေပးဖို႕မတတ္ႏိုင္တဲ့အခါနဲ႕ Portable scanner ေလးပ်က္ေနလုိ႕မို႕ ပစၥည္းေတြဆီကုိ scanner ေလးနဲ႕သြားမဖတ္ေပးႏုိင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ ပင္ပန္းတာမၾကည့္ရက္တဲ့ သူမကပဲ အေလးခံျပီး ဆန္အိတ္အေလးၾကီးေတြ ဆပ္ျပာပံုးအၾကီးၾကီးေတြကုိ ကိုယ္တိုင္သယ္ထုတ္ျပီး ကူညီခဲ့ရသည္။ ထိုကဲ့သို႕ ေစ်း၀ယ္လာသူမ်ား ၄ ေယာက္ေလာက္စံုေသာေန႕တြင္ေတာ့ ညဖက္ေရာက္တိုင္း အျပင္းဖ်ားေတာ့သည္။

ထုိအခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့ Decogen လိုမ်ိဳး Biogesic လိုမ်ိဳးအကုိက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေတြ ႏွင့္ အားေဆးေတြကုိ ပဲေလွာ္စားသလုိ တေလွၾကီးေသာက္၍ သူမ၏ ညတာမ်ားတြင္ မၾကာခဏဆိုသလို ၀င္ေရာက္စိုးမိုးလာေသာ အဖ်ားကုိ ေမာင္းထုတ္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေန႕မနက္တြင္ေတာ့ ေဆးရိွန္ေၾကာင့္ ႏွံဳးလ်အိပ္ခ်င္လြန္း္ေနေသာသူမ အလုပ္သို႕မသြားႏိုင္ခဲ့။ ထို႕ေၾကာင့္ သူမ၏အလုပ္ခ်ိန္မ်ားသည္ ၁ရက္ျခား သို႕မဟုတ္ ၂ရက္ျခားမ်ားသာျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဤကဲ့သို႕ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေနရသည္မ်ားကုိ အိမ္ကတနည္းနည္းျဖင့္ျပန္သိသြားမွာစိုးေသာေၾကာင့္ နီးစပ္ရာအသိုင္းအ၀ိုင္းကိုလည္းပိတ္ပင္ထားရေသးသည္။ အိမ္ကေက်ာင္းလခေတြ အိမ္ခန္းငွားခေတြ အမ်ားၾကီးပို႕ေပးရေတာ့ တခါတရံေတာ့ ကုိယ့္အိမ္ငွားခေလး ကုိယ္ေပးခ်င္တာမို႕ ၾကိဳးစားရွာခ်င္ေသးသည္။ သို႕ေပသည့္ ထိုခဲ့သို႕ အဖ်ားေ၀ဒနာကုိ မၾကာခဏေပးေလေသာအလုပ္တြင္ အခ်ိန္ၾကာၾကာေတာ့ ဒဏ္မခံႏုိင္ခဲ့ေပ။ တပတ္ကုိ ပ်မ္းမွ် ၃ရက္မွ ၄ရက္ႏွဳန္း ျဖင့္ ၃လအၾကာလုပ္အျပီးမွာေတာ့ ေမ်ာက္ေခါင္းရုပ္ေပါက္လာခါ ယိုင္နဲ႕နဲ႕ျဖင့္လွဳပ္လီလွဳပ္လဲွဲ႕သာက်န္ေတာ့သည္။ ဒါေပမယ့္ လူၾကီးေတြပိုက္ဆံအကုန္သက္သာေစခ်င္ေသာ ဆႏၵျဖင့္ ဇဲြကေတာ့ ျဖင့္မေလွ်ာ့ခ်င္ေသး။

(၃)

First Semester အျပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ေတာ့ အိ္မ္လခ ကိုယ့္ဖာသာရွာခ်င္တဲ့ သူမ ျပကၡဒိန္လုပ္ငန္းမွာက အစ အခ်ိန္ပုိင္း၀င္လုပ္ဖူးသည္။ second semester ျပန္တက္ခ်ိန္တြင္ ကံဇာတာတစခန္းေလာက္ တက္ခ်င္လာေတာ့ မနက္တိုင္းလို သူမအလုပ္လုပ္ေသာဆိုင္မွာ သစ္သီးလာ၀ယ္တတ္သည့္ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ႏွင့္မ်က္မွန္းတန္းမိသည္။ သူကလည္း ကုိယ့္ျမန္မာျပည္မွာအလုပ္တာ၀န္က်ဖူးသည္ဆိုပဲ။ သည္ေတာ့ “မဂၤလာပါ” ဆိုေသာႏွဳတ္ဆက္စကားကုိ မပီကလာ ဆုိရင္း သူမရိွေသာေကာင္တာသို႕သာ ရင္းႏွီးမွဳျဖင့္ေရာက္လာတတ္္သည္။ သူမအလုပ္မွဒဏ္မခံႏိုင္၍ ထြက္ခ်င္ေနေသာ ၂လခဲြေလာက္အၾကာမွာေတာ့ သူနဲ႕အေတာ္အတန္ရင္းႏွီးလာကာ လူရွင္းေသာေန႕တစ္ေန႕တြင္ေတာ့ စကားစပ္မိရင္း သူမကလွ်ပ္စစ္အဓိကျဖင့္ ေက်ာင္းျပီးေၾကာင္းသိသြားေသာ မန္ေနဂ်ာၾကီးက သူတို႕ကုမၸဏီတြင္ တပတ္ ၅ရက္ႏွဳန္းျဖင့္ ေက်ာင္းမတက္ခင္အခ်ိန္မ်ားမွာ အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္၀င္ဖို႕ ကမ္းလွမ္းလာပါသည္။

၀ါသနာပါရာစာေရးစာဖတ္ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္းတို႕ျဖင့္ အားလပ္ခ်ိ္န္မ်ားကုန္လြန္တတ္ျပီး အလုပ္လုပ္ခ်ိန္မ်ားအျပီးတြင္ ဖ်ားတတ္ေသာသူမ သင္ခန္းစာမ်ားလည္း မေလ့လာမက်က္မွတ္သည္မွာ ၾကာျပီ။ သည္ေတာ့….တပတ္ ၅ရက္လံုး အလုပ္လုပ္ရမည္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ပါမည္ေလာ ျပန္စဥ္းစားရသည္။

ေနာက္ေတာ့ စေနတနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္မွာစာက်က္လို႕ရတာပဲဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ သူမအတြက္ ဖ်ားနာမွဳမ်ားစြာ ပြင့္လန္းေစခဲ့ေသာ Casher အလုပ္ကုိ ၃လတိတိမွာ ေက်ာခိုင္းခဲ့သည္။

(၄)

Mechanical & Electrical Help Desk ဘ၀ႏွင့္ မနက္ ၈နာရီခဲြမွ ၅နာရီခဲြထိ complain မ်ားစြာပါ၀င္ေသာ အီးေမးလ္မ်ားကုိစစ္ရင္း ေျဖရွင္းေပးဖို႕ နည္းပညာရွင္မ်ားဆီသို႕ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ဆက္သြယ္ထားေသာ ဖုန္းထဲမွတဆင့္စာတိုေလးမ်ားပုိ႕ရင္း သူမရဲ႕တစ္ေန႕တာမ်ားဟာ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းက်ဥ္းေလးထဲက အီးေမးလ္အသစ္၀င္လာတိုင္း တတံုတံုျမည္တတ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴေလးေရွ႕မွာ ကုန္လြန္ခဲ့ရသည္။

မနက္တုိင္း ၀င္ခြင့္ကတ္ျပားႏွင့္ ၀င္ေပါက္ဟူသမွ်ကုိ scan ဖတ္၀င္ရေသာ။ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္တြင္တည္ရိွေသာ။ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားကာ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာရိွေသာ ဆင္တူတာ၀ါ ၂ခုအားအလယ္တြင္ ေပါင္းကူးတံတားျဖင့္ ဆက္သြယ္ထားေသာ။ မ်က္ႏွာျဖဴမ်ားႏွင့္ လစာျမင့္ ေရေပၚဆီလူတန္းစားအသြင္ရိွ၀န္ထမ္းမ်ားလုပ္ကုိင္ေသာ အေဆာက္အဦးၾကီးသို႕ မနက္၈နာရီထိုးတိုင္းအခ်ိန္မွီေရာက္ရိွရန္ သူမကြန္းခုိနားရာ တိုက္ခန္းေလးမွ မနက္၆နာရီထိုးတိုင္း ထြက္ခြာသြားခဲ့ရသည္။

ရံုးခန္းထဲမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမ တစ္ေယာက္ထဲရိွမွာမို႕ေက်ာင္းစာေတြလည္း လုပ္ႏုိင္မွာပါဟု အလုပ္မ၀င္ခင္က အလုပ္အေျခအေနကုိ မန္ေနဂ်ာၾကီးကေျပာထားခဲ့တာေၾကာင့္ စာဖတ္ႏိုင္မည္ပဲထင္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀အေျခအေနကေတာ့ မိနစ္တုိင္းနီးပါး တတံုတံုတက္လာတတ္သည့္ complain king , complain queen မ်ားဟု သူမနာမည္ေပးထားသည့္ ကၽြန္းသူ ကၽြန္းသားအေပါင္းတို႕၏ အဲယားကြန္း အေအးေလ်ာ့လုိ႕မို႕ ။ ေအးလြန္းလို႕မို႕။ ဆူညံသံေတြထြက္ေနလို႕မို႕။ ဘယ္ေနရာမွာ power trip ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္လို႕မို႕။ ဘယ္ socket outlet ပံုကုိ မၾကိဳက္လုိ႕မို႕။ မီးေခ်ာင္းအလင္းက ဘယ္လုိမုိ႕။ ဆိုသည့္ မရိုးႏိုင္ေသာ complain မ်ားစြာကို ေရးထားတဲ့ အီးေမးလ္မ်ားကိုဖတ္လို႕ ဒါကေတာ့ Mechanical Technician ကုိလႊတ္ရမယ္။ ဒါကေတာ့ Electrical Technician စသည္ျဖင့္ခြဲျခားရင္း သက္ဆိုင္ရာ လူဆီသို႕မက္ေဆ့ဂ်္တိုေလးေတြရိုက္ပုိ႕။ သူတို႕ဆီမွ ဘယ္အခ်ိန္သြားပါျပီဆိုတာ reply ျပန္လာသည္ႏွင့္ complain queen/king မ်ားဆီသို႕ အေၾကာင္းျပန္ႏွင့္ လက္၂ဖက္ဆိုတာ အနားေပးဖို႕သိပ္အခ်ိန္မရိွလွ။ သုိ႕ေပသည့္ ဘာစိတ္ဖိစီးမွဳမွမရိွဘဲ ဘာနည္းပညာမွသံုးစရာမလုိပဲ လူလည္း ပင္ပန္းမွဳမရိွဘဲ။ အိမ္လခ။ ရထားခ မ်ားအတြက္ ပူစရာမလိုေအာင္လံုေလာက္သည္ထက္ အနည္းငယ္ပိုေနေသးေသာ လစဥ္၀င္ေငြသည္ သူမအား ဤအလုပ္မွာ အခ်ိန္ပုိင္းဆက္လုပ္ေစဖို႕ ဆဲြထားခဲ့သည္။

ညေန ၅နာရီခဲြရံုးဆင္းလွ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းသို႕အခ်ိန္မီေရာက္ရန္ အူယားဖားယား ေျပးရေတာ့သည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ သင္ခန္းစာအစကို သူမ မမီခဲ့ေပ။ အလုပ္လုပ္ေသာ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွ ေက်ာင္းရိွေသာ ရထားလမ္းဂိတ္ဆံုးနီးပါးသို႕ ရထားဂိတ္ေပါင္းမ်ားစြာစီးရမည္မွာ အနည္းဆံုး၄၅မိနစ္ေတာ့ ရိွမည္။ ဒါေတာင္ရထားဂိတ္မွေက်ာင္းသို႕ေရာက္ရန္ ကားတစ္ဆင့္စီးရဦးမည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ စာသင္ေဆာင္ဆီသို႕ေရာက္ေအာင္သြားရမည့္ အခ်ိန္မပါေသး။

သည္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ေသာ ကုမၸဏီႏွင့္အနီးဆံုး ရထားဂိတ္မွသည္ စာသင္ရာေက်ာင္းေတာ္ႏွင့္အနီးဆံုးရထားဂိတ္သို႕ ရထားတစ္ဆင့္စီး ထို္မွတဆင့္ စာသင္ရာ Lecture Theatre ႏွင့္အနီးဆံုးေရာက္သည္ထိ တကၠစီကုိသာ ငွားစီးရေလ့ရိွသည္။ ဒါေတာင္ သူမေရာက္သြားခ်ိန္မ်ားမွာ ဆရာစာသင္ေနသည္မွာ အရိွန္ရေနျပီျဖစ္သည္။ ၁နာရီစာသင္ျပီးလို႕ အားလပ္ခ်ိန္ ၁၅မိနစ္ေပးခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့ ေကာ္ဖီစက္ရိွရာသို႕အေျပးသြားလို႕ ေကာ္ဖီတခြက္ ၀ယ္ေသာက္ရတတ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေကာ္ဖီ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုသည္မွာ သူမ၏ ရန္သူ။ ၁၀ခါေသာက္တိုင္း ၇ခါေလာက္က ၀မ္းထဲသို႕ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းတြင္ပ်ိဳ႕လာတတ္ကာ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ပါက ေ၀ါ့ကနဲ ထိုးအန္တတ္တာေၾကာင့္ အန္ရတဲ့ ေ၀ဒနာဆိုးကို စိုးရြ႕ံမိသည့္ သူမ ဘယ္ေတာ့မွ မေသာက္တတ္ခဲ့။ သို႕ေပမယ့္ ေကာ္ဖီမွ မေသာက္လွ်င္လည္း တေနကုန္ ပင္ပန္းထားေသာ သူမမ်က္၀န္းမ်ား ပြင့္ႏုိင္ေတာ့မည္ မထင္။ ျပီးေတာ့ စက္မွ အေၾကြေစ့ေပး၀ယ္ကာ ေသာက္ရသည့္ ေကာ္ဖီက ဆိုင္ေဖ်ာ္လုိ မျပင္းတတ္တာေၾကာင့္ သူမဒဏ္ခံႏိုင္ပါသည္ေလ။ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ဆရာရွင္းျပခဲ့သည့္ စာမ်ားကုိလည္း ျပန္လည္ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္းမျပဳႏိုင္ေတာ့။ ငိုက္ျမည္းေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားက အိပ္ရာဆီသို႕သာ မ်က္ေစာင္းထိုးေနတတ္ခဲ့သည္။

ကုိယ္ယူေသာဘာသာရပ္အလုိက္သာေက်ာင္းတက္ရတာမို႕ တပတ္မွာ ၃ရက္သာတက္ရေသာေၾကာင့္သာေတာ္ေတာ့သည္။ သို႕မဟုတ္ပါက ေနာက္က်မွ ေရာက္လာတတ္ေသာ။ စာသင္ေသာ ဆရာကို  ပင္ပန္းေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ရီေ၀ေ၀ၾကည့္တတ္ေသာ။ တခါတရံ လက္ဖက္ရည္ခြက္ၾကီးေရွ႕ခ်လို႕ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ စားပဲြခံုႏွင့္ ထိမိမတတ္ တဒိုင္းဒိုင္း အိပ္ငိုက္တတ္ေသာ သူမကုိ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသားတိုင္း မွတ္မိေပေရာ့မည္။

(၅)

စေနတနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္ေလးေတြမွာေတာ့ ေက်ာင္းတြင္ စာစုလုပ္တတ္ေသာ အတန္းေဖာ္ ျမန္မာမ်ားထံမွ လြတ္သြားေသာစာမ်ားကုိျပန္ေမးရသည္။ အိပ္ငိုက္လုိ႕ နားမလည္လုိက္ေသာ ပုစၦာမ်ားကုိ ျပန္ရွင္းေပးေစရသည္။ First semester အခ်ိိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္စဥ္ကေတာ့ Formula Derivation ေတြမ်ားလွတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမျပတ္တက္ခဲ့ေသာ စာေတာ္ေသာ ေမာင္ငယ္တစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို စုရွင္းေလ့ရိွသည္ကုိ သြားေရာက္နားေထာင္ရင္း မွတ္ဥာဏ္ျပန္ေခၚခဲ့ရသည္။ တျပည္ရပ္ျခားမွာေရာက္ေနခဲ့ေသာ ျမန္မာမ်ား ဤကဲ့သုိ႕စည္းရံုးကူညီမွဳကုိ သူမ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ေမ့မရပါ။ စာနားမလည္မွာကိုသာ သူမစိတ္ပူသည္။ နားလည္ျပီးလွ်င္ေတာ့ တေန႕စာတေန႕ ခ်က္ျခင္းမွန္မွန္လုပ္သည့္ထဲမပါခဲ့။ သည္ေတာ့ နားလည္ေအာင္ စာရွင္းျပသည္ကို သြားနားေထာင္သည္။ ျပီးလွ်င္ေတာ့ ပစ္ထားျပီး စာေမးပဲြနီးမွ ကုန္းလုပ္တတ္သည္မွာ သူမအက်င့္။ ပထမႏွစ္၀က္တုန္းကေတာ့ သိပ္မဆိုးခဲ့ပါ။ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုၾကီးႏွင့္စာစုလုပ္ျဖစ္ၾကကာ အနည္းဆံုးေတာ့ ၂ပတ္တခါေလာက္ သင္ျပီးသားစာမ်ားကို စုရွင္း စုလုပ္တတ္ၾကေတာ့ စာေၾကြးသိပ္မရိွခဲ့။ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားႏွင့္မဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ေသာ သူမသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအလယ္တြင္ တကိုယ္တည္းျဖစ္လာခဲ့သည္ေပါ့။ ေက်ာင္းမတက္ရေသာ ေန႕မ်ားတြင္ အလုပ္ကျပန္လာသည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးထမင္းစားခါ စာေရးစာဖတ္ျခင္းမ်ားႏွင့္သာ သူမေပ်ာ္၀င္ခ်င္ခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္ စက္ရုပ္ဆန္လူသားဘ၀ႏွင့္ တေနကုန္က်င္လည္ခဲ့ရေသာ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္ေလးက စာေပအလွအပႏုရြမွဳေလးေတြ ထြက္မလာတတ္ခဲ့ေတာ့။

အလုပ္သို႕သြားသည့္ လမ္းမွာ အျမဲတမ္း ေျမေအာက္shopping centre ေလးတစ္ခုကို ျဖတ္သြားရသည္။ အိပ္ငိုက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ခပ္သုတ္သုတ္သြားရသည့္သူမကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းႏွင့္ပင္ လိုဏ္ေခါင္းတေလွ်ာက္ဖြင့္ထားေသာ ခပ္အုပ္အုပ္ေလးပ်ံ႕လြင့္လာသည့္ ေတးသံသာမ်ားကုိ ခံစားနားဆင္တတ္ေသးသည္။ ဂီတႏွင့္စာေပဟာ သူမရဲ႕ အေကာင္းဆံုးမိတ္ေဆြပါပဲ။ သို႕ေပမယ့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ားမွာေတာ့ ဂီတကို မခံစားႏိုင္ခဲ့ဘဲ ေက်ာင္းခ်ိန္မွီဖို႕ ေျပးလႊားရျပန္သည္ေပါ့။

(၆)

စာေမးပဲြနီးလာေတာ့ စေနတနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ စာလုပ္ဖို႕အခ်ိန္ေပးကာ ေက်ာင္းသို႕သြားေလ့ရိွသည္။ အိမ္မွာေနလွ်င္ေတာ့ မၾကာခဏစာေရးခ်င္တတ္ေသာ လက္မ်ားႏွင့္… မၾကာခဏ အိပ္ယာေပၚပစ္လွဲအိပ္တတ္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို တားမရႏိုင္ခဲ့။

နားမလည္ေသာစာမ်ားကို ဆိတ္ျငိမ္စြာျဖင့္ ဖတ္ရသည့္အခ်ိန္မ်ား။ Formula Derivation မ်ားႏွင့္လံုးပမ္းရေသာ အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ စာၾကည့္တိုက္မွ စာအုပ္မ်ားကိုးကားရန္လိုေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့ တဦးးခ်င္းသီးသန္႕ထိုင္ႏိုင္ေသာ ။ နံရံေလးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သူမ၏ အဆီထစ္ေနေသာ ၀မ္းဗိုက္ေလးကိုသာမက ခႏၶာကုိယ္ ခပ္ေသးေသးေလးကိုပါ လုံျခံဳေအာင္ ကြယ္ေပးႏိုင္ေသာ ေထာင့္ေကာင္းေကာင္း ရွဳခင္းေကာင္းေကာင္းေနရာမ်ားကို သူမေရြးခ်ယ္ေလ့ရိွ၏။ ထိုအခါ စာေလးလုပ္လုိက္ မ်က္စိေညာင္းလွ်င္ျဖင့္ မွန္ျပတင္းမွ ျမင္ေတြ႕ရသည့္ ဟိုခပ္ေ၀းေ၀းမိွဳင္းပ်ပ်ဆီမွ  နန္ယမ္းေတာင္ကုန္းေလးကို ေမွ်ာ္ေငးလိုက္ျဖင့္ မိဘမ်ားကုိလြမ္းရင္း စိတ္အပန္းေျဖခဲ့သည္။

စာမ်ားကို နားလည္ျပီး တခါတရံမွတ္သားရမည့္စာမ်ားပါလာလွ်င္ေတာ့ နားလည္ရံုသာမက ဦးေႏွာက္ထဲစဲြသြားေစရန္ သူမသည္ အသံထြက္၍သာ ရြတ္ဖတ္ေလ့ရိွသည္။ ထိုအခါ ဆိတ္ျငိမ္ေနေသာ စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ သူမ၏ အသံေၾကာင့္ေတာ့ အနီးပတ္၀န္းက်င္မွသူမ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစလို။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဆးေက်ာင္းသားမ်ား သုေတသနျပဳလုပ္ရာ သင္ခန္းစာမ်ားသင္ၾကားေလ့ရိွသည့္ biomedical school ဖက္က ခံုတန္းရွည္မ်ားေပၚသို႕ သူမေျခခ်ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤေနရာေလးတြင္ သူမ ႏွင့္ သူစတင္၍ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့သည္။

။။။။

ဆိတ္ျငိမ္စြာ စာကိုတိတ္တိတ္ေလးဖတ္ခ်င္လုိ႕ ေဆးေက်ာင္းဖက္သို႕ေျခခ်ခဲ့သည့္ Triple E (Electircal & Electronic Engineering) မွေက်ာင္းသားတစ္ဦး္ႏွင့္ စာေတြကို ငယ္ငယ္က စာအံက်က္သလို တတြတ္တြတ္ႏွင့္ ေအာ္က်က္ကာ ဆိုခ်င္ခဲ့ေသာ (Computer Engineering) မွေက်ာင္းသူတစ္ဦးတို႕ မတူညီေသာ ေက်ာင္းပရ၀ုဏ္ထဲတြင္ ေတြ႕ဆံုမိၾကရာ၀ယ္….

သူကေတာ့ သူမကို ဒီလိုအကဲခတ္ခဲ့သည္။

တစာစာႏွင့္ အာျဗဲၾကီးစာေအာ္ဆိုေနေသာ ပုတက္တက္ အသားညဳိညိဳေကာင္မေလးတစ္ေယာက္္ကို သူမ်က္စိစပါးေမြးစူးခဲ့သည္။ အာျဗဲႏွင့္ စာေအာ္ဆိုကာ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဒုကၡေပးရံုႏွင့္မ၀ေသး။ တခါတရံ သူမဆီကုိ မၾကာခဏ ၀င္လာတတ္သည့္ ဖုန္းေတြကိုလည္းေျပာလိုက္ေသးသည္။ ေတာ္ေတာ္အျမင္ကတ္ဖို႕ ေကာင္းေအာင္အာရံုေနာက္သည့္ေကာင္မေလး။ အနားမွာ သူပဲရိွလို႕သာေပါ့။ တျခားႏိုင္ငံျခားသားေတြသာရိွလွ်င္ စာေအာ္ဖတ္သည့္ေကာင္မေလးအျဖစ္ ကြက္ၾကည့္ၾကည့္တာ ခံရဦးမည္။

သူမကေတာ့ သူ႕ကို ဒီလိုအျမင္ကတ္ခဲ့သည္။

ငါ့ဖာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလး စာေအာ္ဆိုခ်င္လို႕  ဘယ္သူမွမရိွတဲ့ ဒီေနရာကို လာဦးထားပါတယ္။ ဒီတစ္ေယာက္ကေရာက္ေနျပန္ျပီ။ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္ပဲ။ အျမင္ကုိ ကတ္တယ္ေတာ္။ သူမေက်နပ္လို႕ေျပာင္းေျပးသြားလည္း ေအးတာပဲ။ ငါတစ္ေယာက္ထဲစာေအာ္လုိ႕ရတယ္။ လို႕ေတြးကာ ပိုေတာင္ေအာ္ပစ္လုိက္သည္။

သည္လိုႏွင့္ စေနတနဂၤေႏြ ၂ပတ္ေလာက္ တေယာက္ကို ခံုၾကီးတခံုစီေနရာယူျပီး အႏိုင္မခံအရံွဳးမေပး ဘယ္သူမွမဖယ္ခြာၾကပဲ စာအတူလုပ္လာရင္းႏွင့္ သူမ၏ စာေအာ္သံကုိ က်င့္သားရကာ မိ္တ္ေဆြဖဲြ႕ရင္းႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့သည္။

(၇)

စာလုပ္ရင္းနားေသာအခ်ိန္တြင္ သူကသီခ်င္းေတြဖြင့္သည္။ သူ႕ခ်စ္သူေကာင္မေလးပို႕ထားေသာ အီးေမးလ္မ်ားႏွင့္ ဓာတ္ပံုမ်ားကိုဖြင့္ကာ အလြမ္းေျဖသည္။  သူမက အင္တာနက္ဖြင့္ကာစာေတြ ကြန္မန္႕ေတြေလွ်ာက္ေရးေတာ့သည္။ တခါတေလေတာ့ ေရးထားတတ္သည့္ စာတို ကဗ်ာတိုေလးမ်ားကို သူ႕ကုိေပးဖတ္သည္။ သူကေတာ့ မခံစားတတ္။ မွတ္ခ်က္မေပးတာမ်ားသည္။ တခါတရံေပးတတ္သည့္မွတ္ခ်က္ေလးကေတာ့ ဘာေတြေရးထားမွန္းမသိဘူးဟူ၍….

ရံဖန္ရံခါံပိတ္ရက္ေလးစာလုပ္ေနခ်ိန္တြင္ အရင္လုပ္ခဲ့ေသာ ျပကၡဒိန္လုပ္ငန္းက လူလိုလို႕ လာကူေပးပါဆိုလွ်င္ ေနာက္ဆံုး semester အတြက္ အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ရေသာရံုးလုပ္ငန္းမွ ခဏထြက္ျပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္ခ်ိ္န္မွ သြားေရာက္လုပ္ကုိင္ႏိုင္ေသာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မ်ားကို ျပန္လုပ္မည္ စိတ္ကူးတာေၾကာင့္ မိတ္ပ်က္၍မျဖစ္။ ထိုအခါ စာလုပ္ေနရင္းႏွင့္ အလုပ္သို႕ထေျပးရ၏။ ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ေတာ့ သူက “နင့္မလည္း စာေမးပဲြနီးတာေတာင္ အလုပ္ကုိေျပးရေသးတယ္ ဒုကၡ“ ဟုေျပာသည္။ သူမကလည္း သူ႕ေရွ႕တြင္ ၀မ္းနည္းသေယာင္မ်က္ႏွာထားေလးထားလုိက္ကာ “တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕အတြက္လြယ္ေပမယ့္ ကုိယ္ဟာ ရုန္းကန္လာခဲ့ဖူးတယ္“ ဟု သီခ်င္းေလးတပိုင္းတစဆိုျပလိုက္လွ်င္ေတာ့ “နင္က အိမ္ကယူလည္းရလ်က္နဲ႕ မယူတာကုိး လူဆုိးမရဲ႕“ ဟုေျပာဆိုရင္းက်န္ရစ္တတ္၏။

(၈)

သုိ႕ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး semester တြင္ စာတမ္းျပဳစုရန္ ႏွင့္ Dissertation ၾကီးေအာင္ျမင္ေစရန္အတြက္ သူမအတြက္ အခ်ိန္ပိုရမည္ျဖစ္ေသာ  အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ခြင္ထဲသို႕ျပန္လည္၀င္ေရာက္ရျပန္သည္။ သည္ေတာ့လည္း အဖ်ားႏွင့္ ျပန္မိတ္ေဆြဖဲြ႕ခဲ့ရျပန္၏။

အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္၀င္ေတာ့ ၀င္ေငြက ၃ပံု ၂ပံုနီးပါးေလ်ာ့က်သြားျပန္သည္။ သည္ေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္ပဲ ျပန္လုပ္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ။ စာေမးပဲြနီးမွ စာစုပံုရွင္းတတ္ေလ့ရိွတဲ့ သူမက စာကိုေတာ့ ေနာက္မွ စုပံုရွင္းဖို႕ စိတ္ကူးထားသည္။ ဒါေပမယ့္ Dissertation လုပ္ရင္းနဲ႕ အဆင့္အလုိက္ရလဒ္ေတြ ဆရာကုိ ျပႏိုင္ဖုိ႕ ႏွင့္ ရလာဒ္ေတြရရိွပံုအဆင့္ဆင့္ကို စာတမ္းျပဳစုဖုိ႕ရန္အတြက္ကေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္ျပန္လုပ္ပါက မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့။ သို႕ႏွင့္ ေငြေၾကးႏွင့္ အခိ်န္ကုိ လဲလွယ္ခဲ့ရသည္။ 

ဤသို႕ႏွင့္ လုိအပ္ေသာေငြေၾကးႏွင့္မရွိမျဖစ္ေသာ အခ်ိန္တုိ႕ကို ယွဥ္ၾကည့္ေနဖို႕အခ်ိန္မ်ားမရခဲ့ဘဲ။ ပေရာ့ဂ်က္မ်ား။ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ား Dissertation လုပ္ရန္အခ်ိန္မ်ားကုိ ေလာက္ငွေအာင္ ခဲြေ၀သံုးစဲြရင္း အသားက်လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးမွဳ မ်ားသေလာက္ ၀င္ေငြလည္း လံုေလာက္စြာေကာင္းမြန္ေသာ အလုပ္တစ္ခုက ကမ္းလင့္လုိ႕ၾကိဳလာျပန္သည္။ 

ထိုအခ်ိန္ကေတာ့ Dissertation က ၇၀%ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္ျပီးခဲ့ျပီး ဆက္လုပ္ဖို႕ရာ တစ္ေနခဲ့သည့္အခ်ိန္ ထို႕ေၾကာင့္ စာတမ္းၾကီးတစ္ခုစာျပဳစုဖို႕ အစပ်ိဳးထားခဲ့ျပီး ..ျပန္၀င္မည္ေလာ။ ဆက္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ သူမရဲ႕ Dissertation ၾကီးမျပီးခဲ့လွ်င္ ဒီဂရီမရေတာ့မွာမို႕ စာတမ္းအေျခအေနကလည္း ဘယ္ေလာက္ၾကာမည္မသိ။ Result ထြက္ဖို႕ရာလည္း တစ္ေနခဲ့သည့္အခ်ိန္မို႕စိတ္ေတြ ေထြျပားကာ အလုပ္ကုိလည္း လုပ္မည္မလုပ္မည္အေၾကာင္းမျပန္ခဲ့။ 

အလုပ္မွဖုန္းဆက္ေခၚျပီး စာေမးပဲြနီးပါက ခြင့္ယူခြင့္ေပးမည္ျဖစ္တာေၾကာင့္လက္ခံေစလိုေၾကာင္း ေျပာလာတဲ့အခါတြင္ေတာ့ သူမအခ်ိန္ျပည့္အလုပ္တစ္ခုေတာ့ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ ပထမ အခ်ိိန္ျပည့္အလုပ္လို စိတ္ဖိစီးမွဳမနည္းခဲ့။ အခ်ိန္တိုင္းဟာ စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားေအာက္တြင္ ကုန္ဆံုးခဲ့ရသည္။

ေနထိုင္ခြင့္ ကဒ္ကုိလည္း ေက်ာင္းသားကဒ္မွ ၀န္ထမ္းကဒ္သို႕ကူးေျပာင္းျပီးျပီမို႕ အားတင္းခါပင္ ၂ခုလံုးႏိုင္ေအာင္လုပ္ရေတာ့သည္။ အထက္တန္းစာေမးပဲြေျဖဆိုခ်ိိန္မွာေတာင္ ည၁၂နာရီထက္ ပုိညဥ့္နက္ေအာင္ စာမက်က္တဲ့သူမရဲ႕ ညအိပ္ခ်ိန္မ်ားသည္ စာတမ္းေရးရန္အတြက္  ရလဒ္ၾကီးျပီးေအာင္လုပ္ဖို႕ရန္အတြက္ အျမဲပဲ ၂နာရီေက်ာ္ခဲ့ရသည္။ မနက္ေရာက္လွ်င္ အိပ္ရာမွထလုိ႕ စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားစြာျပည့္ေနေသာ အလုပ္သို႕သြားရျပန္၏။

တခါတေလ ေက်ာင္းအီးေမးလ္ကို အလုပ္ထဲတြင္ ၀င္စစ္ခိုက္္ ပေရာ္ဖက္ဆာက ကိုယ္ေရးထားတဲ့ စာတမ္းကို မၾကိဳက္လုိ႕ မွတ္ခ်က္ေတြေပးကာျပင္ခိုင္းခ်ိန္ႏွင့္ သူမ၏့ အလုပ္မွလည္း စိတ္ဖိစီးမ်ား မမွ်ွေအာင္ ေတြ႕ၾကံဳေနရခ်ိန္မ်ားႏွင့္ တုိက္ဆိုင္လွ်င္ေတာ့ မခံစားႏို္င္တဲ့စိတ္နဲ႕ ဘယ္သူ႕မွ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခ်ံဳးပဲြခ်ကာ အားပါးတရ ငိုမိေတာ့သည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ဘာမ်ားျဖစ္သလဲဟ။ ဆုိကာေမးၾကျမန္းၾကႏွစ္သိမ့္ၾကလုပ္ၾက၏။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ေတာ့ သူမက ငိုရင္းလက္စနဲ႕ ပေရာ္ဖက္ဆာ ပို႕ထားတဲ့ အီးေမးလ္ကို လက္ညိွဳးထိုးျပလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ သူတုိ႕သေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။ ထိုအခါ ခြင့္ယူမလားဘာလုပ္မလည္း ဟုေမးလာေတာ့ သူမက ရွိဳက္လက္စမရပ္တန္႕ႏို္င္ဘဲရိွဳက္ၾကီးတငင္ျဖင့္ ငါက ည၂နာရီထိ ေရးထားတာကို ပေရာ္ဖက္ဆာၾကီးက မၾကိဳက္ဘူးတဲ့။ ဟု လက္ညိွဳးတထိုးထိုးျဖင့္ ရင္ဖြင့္္မိေတာ့သည္။ 

(၉)

ထုိအခ်ိန္မွ စ၍ စိတ္ထဲရိွတိုင္း မေအာင့္အည္းတတ္ဘဲ တံု႕ျပန္တတ္ေသာ။ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳ႔ပ္ႏိုင္မွဳနည္းေသာ။ ခံစားလြယ္ေသာ  သူမ၏ စိတ္ရင္း စရုိက္ကုိ လူတိုင္းသိျမင္သြားခဲ့သည္။ ( စီနီယာကေတာ့ သူမအား “ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ကို တင္းထား တင္းထား“ ဟု အျမဲအားေပးေလ့က်င့္ေနခဲ့သည္မွာ ယခုထက္တိုင္ ဒါေပမယ့္ ယခုထိတိုင္လည္း သူမစိတ္မ်ားကုိ မေျပာင္းလဲႏို္င္ခဲ့ေသးပါ)။ သုိ႕ႏွင့္ မေအာင့္အီးႏိုင္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ငိုေၾကြးရင္း။ ငိုက္တလွည့္ စိတ္ညစ္တလွည့္ ၾကားမွ ေက်ာင္းစာမ်ားကိုလုပ္လိုက္ရင္းႏွင့္…သူမ  ေက်ာင္းျပီးသြားခဲ့သည္။

(၁၀)

ပုိက္ဆံကုိ သူတပါးတိုင္းျပည္မွာ ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြရေတာ့မွ စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားႏွင့္ ရင္းကာရခဲ့ေသာ ၀င္ေငြမ်ားအျဖစ္ သူမတန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့လာသည္။ 

တခါတရံ ဖုန္းဆက္မိခ်ိန္မ်ားတြင္ သူငယ္ခ်င္းကသူ႕အိမ္ေထာင္ေရး ေရွ႕ေရးမ်ားကုိေျပာျပတတ္သည္။ နင္လည္း ေယာက္်ားယူေတာ့ဟု တိုက္တြန္းတတ္ေသးသည္။ ထိုကဲ့သို႕ တိုက္တြန္းတိုင္း “သူငယ္ခ်င္းေရ…. ကုိယ္က စာေတြကုိ သင္ယူခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးပဲျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေလကြယ္။ အခ်စ္အေၾကာင္းေလး ေၾကညက္ေအာင္ အခ်စ္ရဲ႕ေက်ာင္းသူေလး လုပ္ဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္ဦးမယ္။ ဒါမွလည္း နင္ေျပာတဲ့ အိမ္ေထာင္ျပဳေရး ခိုင္ျမဲေအာင္ထိန္းသိမ္းႏုိင္မွာေပါ့။“ ဟု ရယ္သြမ္းေသြးကာ ျပန္လည္စေနာက္ခဲ့သည္။

တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ပညာသင္ၾကားရေသာ့ ေက်ာင္းသူေလးဘ၀ႏွင့္ စာေတြကို ေက်ညက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေလ့လာသင္ယူလုိ႕..ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီရိယ ထပ္ေပါင္းကာ ဘ၀အသက္ေမြးမွဳအတြက္ ျမင့္မားေသာခံုတစ္ခံုရရိွေအာင္ ၾကိဳးစားရမည္မွာ ျဖစ္နိုင္ေပေသးသည္။ အခ်စ္ရဲ႕ေက်ာင္းသူအျဖစ္ ျမတ္ႏုိးတြယ္တာခ်စ္ခင္မွဳ၊ သစၥာရိွမွဳ ႏွင့္ ေမတၱာမပ်က္ယြင္းမွဳဳတို႕ကို ကိုယ့္ခင္ပြန္းဆီက ဘ၀တစ္သက္တာလံုး မပ်က္မယြင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းရရိွေစဖို႕ ၾကိဳးစားရမည္မွာ တကယ္ေရာ လြယ္ပါမည္ေလာ၊ ျဖစ္ႏုိင္ပါမည္ေေလာဟု။ သူတစ္ပါးစိတ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဆဲြငင္ဖို႕ရာ ယံုၾကည္မွဳနည္းလြန္းေသာ သူမေတြးေနမိပါသည္။

Read More